Teach me, Teacher | CUT สมุดการบ้าน.07 - หน้าแรกของความลับ

ผมยังจับต้นชนปลายไม่ถูก

ใบหน้าหล่อเหลาคมคายก้มลงมาในองศาอันตรายเหมือนจะฉกชิงความหวานจากริมฝีปากผมอีกครั้ง ผมเบี่ยงหลบ และได้ยินเสียงหัวเราะร้ายดังสะท้อนกลับมา

.. แกล้ง..  ไอ้อาจารย์มันเริ่มแกล้งผมอีกแล้ว

ไม่ชอบเลย.. เหมือนจะแพ้ ..จะแพ้ไม่ได้

“ยังพยศเหมือนเดิมเลยนะ พี่บอกแล้วไง.. ให้เลิกดื้อ โดยเฉพาะกับ แฟน”

แย่ แย่แน่ๆ สัญชาตญาณมันบอกแบบนั้น

“..เล่นอะไรจารย์ ไหนบอกจะสอนแอดมิชชัน ถอยไป อย่าแกล้งดิ ผมง่วงแล้ว”

“นี่ไง.. กำลังจะสอน ใจเย็นๆสิครับ น้องคริส”

น้องคริสอะไรวะเนี่ยยย อาจารย์แม่ง.. ขอด่าหน่อยได้มั้ย

“ไอ้.. อื้ออ”

อยู่ๆก็โดนประกบปาก แต่จูบครั้งนี้.. มันรุนแรงกว่าสองครั้งที่ผ่านมาแบบเทียบไม่ได้ 

ผมพยายามจะหันหน้าหนี แต่อาจารย์ไวกว่า มือเรียวจับคางรั้งให้ใบหน้าขยับหนีไปไหนไม่ได้ .. 

ไม่ใช่แค่นั้น ผมเม้มปากแน่นอย่างทำตัวไม่ถูกกับการจู่โจมที่รุนแรง .. แต่ลึกๆก็รู้สึกดี

เพียงแต่ร่างกายมันต่อต้านอัตโนมัติ อาจจะเป็นเพราะ.. ความรั้นในตัวเองด้วยนั่นแหละ

ใครจะยอมเคลิ้มตามให้ไอ้คนนิสัยไม่ดีมันได้ใจง่ายๆล่ะ .. 

ยังไงก็ .. อืม ริมฝีปากที่กดจูบ ขยับหยอกล้อ ดูดดึงช้าๆ สลับเปลี่ยนตำแหน่งไปเรื่อย กดคลึงย้ำไปย้ำมา  จนความคิดฟุ้งซ่านอยากเอาชนะมันจางหายไปแบบมึนๆ 

ผมเผลอขยับปากจูบตอบอีกฝ่ายด้วยความลืมตัว

เสียงจ๊วบจ๊าบน่าอายทำให้สติเริ่มกลับมา.. พอพยายามจะขืนตัวหนีอีกครั้ง ลิ้นชื้นๆกำลังแตะสัมผัสริมฝีปากราวกับต้องการให้ผมทำอะไรซักอย่าง

ทำอะไรล่ะ.. ไม่ ไม่มีทาง

“อื้ออ อื้อ” 

ส่งเสียงร้องประท้วงให้ไอ้อาจารย์บ้ามันรู้สึกตัว ผมกำลังจะสำลักลมหายใจตัวเองอีกครั้ง หายใจไม่ทัน แต่อีกฝ่ายก็ไม่มีท่าทีจะปล่อย

.. จนกลายเป็นผมเองที่ต้องยอม เผยอปากโหยหาอากาศ เพราะทนไม่ไหวอีกต่อไป
และก็รู้ในตอนนั้นว่ามันกลับกลายเป็นการเปิดช่องว่างให้อีกฝ่ายส่งเรียวลิ้นเข้ามาหยอกล้อ ลิ้นอุ่นชื้นเกี่ยวกระหวัดสำรวจไปทั่ว

คนช่ำชองกว่าวุ่นวายกับการพยายามดูดดึงลิ้นผม ผมส่งเสียงท้วงยกมือสองข้างขึ้นดันตัวคนที่คร่อมอยู่อย่างไม่รู้ตัว แต่ก็ไม่ขยับเลยซักนิด .. 

ก่อนมือจะแปรเปลี่ยนเป็นขยุ้มเสื้ออีกฝ่ายจนยับยู่ยี่ได้ยังไงก็ไม่รู้

..อาจจะเป็นเพราะ ผมหงุดหงิดที่สู้อาจารย์มันไม่ได้ นั่นแหละ หงุดหงิดชะมัด

“อืมม อือ”

อาจารย์ยังคงหยอกล้อกับจูบที่ทำลายสติผมเตลิดอยู่นาน จนยอมผละออกอย่างอ้อยอิ่งในช่วงที่ผมเกือบจะขาดอากาศหายใจ ..  ผมรีบไขว่คว้าเอาอากาศเข้าปอดทันที

แฮ่ก แฮ่ก

จะฆ่ากันให้ตายรึไง

“ก่อนจะสอน.. บทเรียนที่เคยบอกไปแล้ว จำด้วย เด็กแสบ .. อย่าพูดหยาบคายกับพี่ครับ น้องคริส”

ผมหายใจหอบ รู้สึกหมดเรี่ยวแรงขึ้นมาดื้อๆ สมองที่กำลังคิดหาวิธีเอาชนะอาจารย์อยู่ๆก็ขาวโพลนไปหมด

ไม่ ไม่ได้.. อาจารย์กำลังแกล้งผมชัดๆ.. ได้ อยากเล่นแบบนี้ใช่ไหม

“เรียกใครน้องคริสครับ อาจารย์ปราชญา”

หลังจากตั้งสติได้ ผมเน้นย้ำเสียงกับคำว่าอาจารย์และจงใจเรียกชื่ออีกฝ่ายเต็มยศแบบกวนตีน ในช่วงที่อาจารย์นั่งมองผมที่หอบเหนื่อย แน่นอนเขาไม่ทันได้ตั้งตัว เพราะไม่คิดว่าผมจะ.. เอาคืน

ใครจะยอมให้แกล้งอยู่ฝ่ายเดียว

นิสัยอยากเอาชนะของเราทั้งคู่ มันคงไม่จบลงง่ายๆ

ผมจงใจยันตัวลุกขึ้นเร็วๆ ผลักดันร่างของอาจารย์จนเสียหลักหงายหลังลงบนเตียง แต่ผมคงจะโถมตัวเข้าใส่แรงไปหน่อย ตัวเองจึงล้มลงไปด้วยแทนที่จะนั่งเท่ห์คร่อมแขนกักกันอย่างมีมาดเหมือนที่อาจารย์ทำก่อนหน้านี้

กลายเป็นว่าสภาพตอนนี้ ตัวผมเอง นอนแนบอกอีกฝ่ายไปเต็มๆ

ได้ยินเสียงหัวใจด้วยแฮะ..

ตึกตัก ตึกตัก ตึกตัก

ไม่รู้หัวใจของอาจารย์ หรือหัวใจตัวเอง หรือของเราทั้งคู่ .. แต่รู้สึกดีจัง

“หืม อะไรครับน้องคริส อยากอยู่ข้างบนก็ไม่บอก แบบนี้ก็ได้นะ”

“พูดบ้าไรของจารย์” ผมยันตัวขึ้น โวยวายใส่เสียงแข็ง อยู่ๆความอยากเอาชนะมันพลุ่งพล่านทันทีที่เห็นสีหน้ายิ้มๆปนขำของคนที่อยู่ใต้ร่าง

แล้วความขาดสติของผม ไม่รู้อะไรดลใจให้ผมก้มลงประทับริมฝีปากลงไป เลียนแบบที่อีกฝ่ายทำกับผมเมื่อครู่ ..

ไม่ต่างกัน ราวกับนักเรียนที่เรียนรู้สิ่งที่อาจารย์ถ่ายทอดมาอย่างไม่ผิดเพี้ยน

เพียงแต่อาจจะไม่เชี่ยวชาญเท่าต้นฉบับ

ถึงอย่างนั้นเสียงฮึมฮัมในลำคอของอีกฝ่ายก็ทำให้ผมได้ใจ กดจูบลงไปมากขึ้น และไม่รู้ผมบ้าไปแล้วหรือไงที่สมองสั่งการให้ส่งเรียวลิ้นออกไปวอนขอให้อีกฝ่ายตอบรับกลับมาบ้าง

.. กว่าจะรู้ว่าทำอะไรลงไป ก็ตอนที่ได้ยินเสียงตัวเองครางอือ ออกมานั่นแหละ

แย่แล้ว.. ต้องไม่ใช่แบบนี้นี่หว่า

ผมมองวงหน้าคมของอีกฝ่าย แววตาประกายวาววับหยอกล้อดูพึงพอใจมากกว่าจะตกใจหรือรู้สึกแพ้อย่างที่ต้องการ.. เหมือนจะเป็นผมมากกว่า ที่ถูกหลอกให้เข้าสู่กับดัก

พอจะถอนตัวออก รู้สึกได้ถึงมือที่กดบนศีรษะ .. กดให้แนบชิดกันมากกว่าเดิม 

อาจารย์สิงโตส่งลิ้นเข้ามาราวกับจะสอนวิธีการที่ถูกต้อง ที่ดูช่ำชองกว่าที่ผมพยายามทำเมื่อกี๊มากนัก

สอนอีกครั้ง.. อีกครั้ง อีกครั้ง

มือที่อยู่บนศีรษะลูบไล้ไปด้วยเบาๆ เรียวนิ้วสางเส้นผมจนผมรู้สึกเคลิ้ม

..บอกอยู่ว่าไม่ชอบ ไอ้อาจารย์สิงโต แม่ม

ไม่ชอบ.. เพราะมันเป็นจุดอ่อนอย่างหนึ่งเนี่ยแหละ มันทำให้ผมเสียการควบคุม รู้สึกร้อนวูบวาบขึ้นมาจนต้องยกมือจับแขนอีกฝ่ายที่กำลังลูบหัวให้หยุด

ผมตีหน้ายุ่งใส่ และคิดว่าอาจารย์มันคงจะเข้าใจ เพราะบอกไปเกินสองรอบแล้ว ว่าไม่ชอบให้ลูบหัว

..เข้าใจ แต่มันก็ไม่หยุด

ยิ่งห้ามก็ยิ่งทำ.. ต่างจากผมซะที่ไหนล่ะ ไอ้นิสัยแบบนี้

ฝ่ามือลูบไล้เส้นผมแผ่วเบา ไม่สนใจสีหน้ายุ่งๆและอาการต่อต้าน.. ผมรู้สึกได้ว่าตัวเองกำลังหน้าแดงหูแดง เพราะมันร้อนไปหมด จะยันตัวเองออกแต่กลับทำให้เสียหลักล้มแนบบนอกแกร่งของอาจารย์อีกรอบ 

คราวนี้อาจารย์ถอนจูบออก .. แต่เบี่ยงองศามากระซิบข้างหูใกล้ชิดจนขนลุกซู่

“ไม่ดื้อซักแป๊ปได้ไหม .. คริสเองก็รู้สึกดีไม่ใช่เหรอ”

“อืออ”

เปล่า ผมไม่ได้ตอบรับว่ารู้สึกดี ถึงจะรู้สึกดีก็เถอะ แต่ที่มันต้องส่งเสียงอู้อี้ออกไปแบบนั้นเพราะหน้าทั้งหน้าแทบจะแนบอีกฝ่ายจนไม่มีช่องว่าง แต่อาจารย์มันก็ไม่ได้สนใจอะไร

“ที่จริงก็ชอบใช่ไหม เวลาพี่ทำแบบนี้”

ยัง ยังไม่หยุดลูบหัวอีก จะทนไม่ไหวแล้วนะ.. ร้อน ร้อนเว้ย

ผมยันตัวเองออกห่างในระดับหนึ่งแต่ยังไม่หลุดจากมือที่ลูบหัว ส่วนมืออาจารย์อีกข้างก็ตวัดกอดไว้แน่นเกินกว่าจะลุกออกได้ ริมฝีปากก็ยังคลอเคลียตามใบหน้าจนรู้สึกวาบหวาม

“อาจารย์ อย่า ปล่อยผม อือออ อย่า บอกว่า อ.. ไม่ชอบ”

“ไม่ชอบแล้วทำหน้าแบบนี้ทำไมครับ”

อ่า.. ไม่ไหว ไม่ไหวแล้ว ผมรู้สึกถึงความต้องการบางอย่างที่มันเริ่มจะวนเวียนในกาย และมันคงเริ่มจะแสดงอาการทางสีหน้าแล้วด้วย .. ชิบละ

“พร้อมแล้วยังจะได้สอนให้”

“พร้อมบ้าอะไร ปล่อยผม” 

.. ผมพยายามดันตัวเองจนหลุดเมื่ออีกฝ่ายคลายมือจากการกอดรัด แต่ยังไม่ทันจะลุกขึ้นได้ ไอ้อาจารย์บ้ามันก็พลิกกดผมลงกับเตียงอีกรอบ

แรงเยอะชิบ.. สู้ไม่ได้เลย

ครั้งนี้ข้อมือถูกรวบขึ้นเหนือศีรษะด้วยมือข้างเดียว .. ผมพยายามขยับให้หลุดจากการเกาะกุมแต่เหมือนกับว่าผมไม่สามารถขยับได้แม้แต่น้อย มันจะแรงเยอะเกินไปแล้ว

“อาจารย์..” ไม่รู้ผมมองอีกฝ่ายด้วยสีหน้าแบบไหน รอยยิ้มมุมปากร้ายๆจึงกรากฏขึ้นบนใบหน้า

อาจารย์เอื้อมมือไปหยิบไอ้ซองเจ้าปัญหาที่ทำให้ผมต้องมานอนโดนกดอยู่ตอนนี้ ก่อนน้ำเสียงจริงจังเหมือนยามสอนจะหลุดออกมาอีกรอบ แต่แววตานั้นไม่ใช่ มันเจ้าเล่ห์และกวนตีนกว่าตอนฝึกสอนมากนัก

ผมชักไม่แน่ใจแล้ว ว่าเวลาที่อาจารย์อยู่ในโหมดจริงจังแต่ละครั้ง มันจริงจังจริงหรือแกล้งทำ

“วิชาสุขศึกษาเคยสอนเรื่องการใส่ถุงยางใช่ไหม ทุกครั้งเวลามีเพศสัมพันธ์ ป้องกันการท้อง.. ป้องกันโรค และถุงยางมีสารหล่อลื่นที่ทำให้ไม่เจ็บปวด”

ผมเลิกคิ้วมองอีกฝ่าย ถึงจะอยู่ในสภาพเสียเปรียบแต่ด้วยความเป็นห้องนรกแต่หัวกะทิ ผมก็ไม่วายพูดอวดดีกลับไปอย่างลืมสถานการณ์

“หึ ใครไม่รู้ก็บ้าแล้วจารย์ เรื่องหมูๆ”

“แล้วนายก็เชื่อบทเรียนเหรอ”

เหมือนคำพูดที่ผมเคยใช้ถามอาจารย์ตอนฝึกสอนย้อนกลับมาถามผม กวนตีนชะมัด

“โถ่จารย์ เรื่องแบบนี้ มัน..อะ อื้ออ”

อีกแล้วครับ ไอ้อาจารย์สิงโตมันจูบผมอีกแล้ว .. แล้วความโรคจิตก็คือ ทำไมผมจะต้องพยายามจูบตอบมันด้วย .. การพยายามเอาชนะนี่เริ่มจะอาการหนักมากขึ้นทุกที

อา.. แต่ก็ รู้สึกดีแฮะ สติเริ่มเตลิดไปไกลเกินกว่าจะควบคุมได้

ในขณะที่ปากยังคงทำหน้าที่ปิดกลืนเสียงที่ตั้งใจจะคุยเรื่องบทเรียน มือของอาจารย์ก็ละจากการจับตรึงข้อมือ ล้วงเข้าไปสัมผัสผิวกายใต้เสื้อนอนตัวยาว ผมรู้สึกตัวตอนที่มืออาจารย์สัมผัสผิว ปัดป่ายไปทั่วจนต้องขยับหนีจูบ ร้องท้วง

“จารย์ ทำอะไรเนี่ยย อ๊ะ”

ไม่ทันได้โวยวาย นิ้วเรียวที่ชำนาญการก็เริ่มปลุกเร้าสะกิดตุ่มไตจนเสียววูบ ผมผวาเผลอโอบมือที่เป็นอิสระรอบตัวอีกฝ่าย ในขณะเดียวกันกับที่กางเกงและชั้นในถูกปลดออกไปอย่างไม่ทันได้ตั้งตัว รวดเร็วเกินไป ตกใจจนรีบดึงเสื้อลงปิด

“อะ..อาจาร… อืม” ไม่รอให้ได้ท้วงต่อ ริมฝีปากก็ประกบจูบลงมาอีก

เหมือนสะกดจิตให้งุนงง ผมรู้สึกตัวว่ากำลังตามเกมส์ไม่ทัน

มองการกระทำอีกฝ่ายอย่าง งงๆ มองดวงหน้าคมหล่อที่เห็นชัดเจนในระยะใกล้ ปล่อยให้ร่างกายต่อต้านและตอบรับอีกฝ่ายในขณะเดียวกัน

ท่ามกลางความมึนเบลอ ผมเห็นอาจารย์สิงโตฉีกซองถุงยางอนามัยออกก่อนหยิบวัตถุด้านในออกมา สอดนิ้วเข้าไปในถุงยาง

ทำเหมือนเวลาที่อาจารย์สอนสุขศึกษาสาธิตวิธีการใส่ถุงยางในห้องเรียน  

อืม ในบทเรียนที่เคยเรียนก็มักจะสอนกันแบบนี้.. แต่ก็จบแค่นั้น

“เวลาใส่ให้จับ สวมรูดลงไปแบบนี้ ไล่อากาศออกให้หมด แล้วก็อย่าลืมเช็คด้วยว่าถุงยางรั่วไหม” 

เสียงจริงจังเหมือนตอนสอน ทำให้ผมอดตอบอย่างเด็กที่ชอบเอาชนะไม่ได้

“ใครมันไม่รู้บ้าง จารย์ เบสิคๆน่า”

โดยที่ลืมไปเลยว่ามานอนอยู่ใต้ร่างอีกฝ่ายแบบนี้ทำไม..

ผมแค่สะกดจิตตัวเองว่าลืมน่ะ แต่ตอนนี้ จริงๆคือ เตลิดไปไกลมากแล้ว ..

“รู้ก็ดี.. พี่จะสอนให้เก่งเลย..เก่งมากกว่าที่เป็นอยู่ตอนนี้อีก เอามั้ย”

เกลียดคำว่าพี่ของอาจารย์มันชะมัด แล้วไอ้ที่ว่าสอน.. สอนอะไรตอนนี้ .. อือ ค่อยสอนได้ไหม ร้อน

“อือ” 

ตอบรับแบบขอไปที ไม่รู้ว่าอีกฝ่ายพูดเรื่องอะไร

ยิ่งโดนมือข้างที่ซุกซนช่ำชองนั่นปลุกเร้า ผมเริ่มรู้สึกปวดหนึบในกายจนต้องพยายามหาทางระบายความรู้สึกนี้ออกไป เผลอโอบรอบตัวคนที่คร่อม ดึงรั้งเข้าหาตัว มือขยำเสื้อด้านหลังของอีกฝ่ายจนยับยู่ยี่ ทั้งยังเสียงแหบพร่าที่เปล่งออกไป ราวกับไม่ใช่เสียงของตัวเอง ..

“อาจารย์ ผม..” 

พูดไปแค่นั้น เพราะไม่รู้ว่าตัวเองกำลังอยากจะพูดอะไรออกไปกันแน่ แต่เห็นรอยยิ้มของอีกฝ่าย ยิ่งทำให้ผมตัดสินใจได้ว่าไม่พูดดีกว่า

“จะสอนข้อดีของถุงยางให้ อยู่นิ่งๆนะครับ อย่าเกร็ง จะได้รู้ว่าทฤษฎีมากแค่ไหนมันไม่รู้จริงเท่าการปฏิบัติหรอก”

“อ่าา..” 

พอมือที่ปลุกเร้าปัดป่ายตามร่างกายนั้นหยุดชะงักกะทันหัน  ริมฝีปากที่คลอเคลียอยู่ใกล้หน้าตอนนี้ก็หยุดเช่นกัน ผมมองสบตาอีกฝ่าย ก่อนได้ยินเสียงร้ายๆกระซิบใกล้

“จะสอนให้ ว่าถุงยางใช้ยังไง แล้วข้อดีคืออะไร”

ร่างกายรู้สึกเหมือนมีบางอย่างกดนวดวนบริเวณช่องทางด้านหลัง ก่อนเรียวนิ้วที่สาธิตการสวมถุงยางจะกดเข้าไปในร่าง สติเตลิดของผมแทบกลับมาครบร้อยทันทีเมื่อความเจ็บแล่นริ้ว จนต้องขยับตัวหลีกหนีนิ้วของอาจารย์ที่แทรกเข้ามาเพียงแค่ข้อเดียว

“โอ๊ยยย เชี่ย จารย์ เจ็.. อือออ”

ยังไม่ทันสบถระบายความเจ็บปวด คนที่รั้งตัวผมอยู่แนบริมฝีปากลงดูดกลืนกั้นเสียงร้อง ไม่รุนแรงแต่นุ่มนวล ละเลียดหยอกล้อบนเรียวปากเหมือนจะปลอบประโลม 

.. ส่งมือข้างที่ว่างยกขึ้นลูบหัวเหมือนปลอบเด็กน้อยที่งอแง .. แล้วมันก็แย่ชิบ ที่ผมเริ่มรู้สึกว่าความเจ็บปวดนั้นมันก็จางลง

พอหยุดแรงขืนตัวหนี นิ้วนั้นก็กดลึกเข้ามาอีก ลึกจนรู้สึกหายใจติดขัด และค้างอยู่แบบนั้น 

ความลื่นของถุงยางและอาการเกร็งที่ลดลง ทำให้ความเจ็บแปรเปลี่ยนเป็นความรู้สึกแปลกๆที่เข้ามาแทนที่

อา.. ข้อดีของถุงยางอนามัย

แม้อาจารย์จะถอนนิ้วออก แล้วเปลี่ยนจำนวนนิ้วมากขึ้น จากสอง เป็นสาม.. 
มันก็ไม่ได้เจ็บเหมือนตอนแรกแล้ว ..

ความรู้สึกอึดอัดยังไม่เท่ากับมวลความรู้สึกที่แล่นทั่วร่างตอนนี้ ยามที่อีกฝ่ายเล้าโลมทั้งส่วนบนและล่างในเวลาเดียวกัน ยิ่งริมฝีปากที่พยายามจูบปลอบทุกครั้ง ..

“อ่า .. อ…”

ความต้องการที่ยังไม่มอดดับลงตั้งแต่แรก มันเริ่มโหมกระหน่ำมากขึ้นจนผมทนไม่ไหว ร่างกายแสดงออกอย่างรู้ตัวเอง

“ไม่เจ็บแล้วใช่ไหม น้องคริส”

เรียวนิ้วที่ส่งเข้าๆออกๆ ทำให้ผมขยับตัวอย่างอึดอัด .. 

จะผิดไหมถ้า ต้องการ ต้องการมากกว่านี้

แต่ให้ตายก็จะไม่พูดออกไป

ทั้งยังไม่ชอบใจเอาซะเลย ที่ถูกรังแกอยู่ฝ่ายเดียว .. ไม่ชอบจริงๆ

อีกฝ่ายทำท่าจะยันตัวลุกขึ้น ถอนนิ้วออกจากช่องทางจนผมรู้สึกวูบโหวงในท้องแปลกๆ อาจารย์สิงโตถอดถุงยางอนามัยออกจากนิ้ว โยนทิ้งข้างเตียง

ท่าทางโคตรดิบเถื่อน เชื่อเค้าเลย ว่านี่คืออาจารย์ฝึกสอนดีเด่น .. อยากให้ทุกคนเห็นชะมัด

ผมเอื้อมมือไปรั้งแขนอาจารย์ไว้ ในจังหวะที่อีกฝ่ายขยับตัวออกห่าง .. มาแกล้งกันให้เกิดอารมณ์แบบนี้ จะหนีไปง่ายๆเหรอ .. ไม่มีทาง

“อะไรครับ น้องคริส” 

แววตาล้อเลียนมองสบกลับมาทันทีที่ผมรั้งแขนอีกฝ่ายไว้ .. ผมไม่ตอบคำถามนั้น แต่เคลื่อนมือลงไปที่หน้าท้องที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อ ลูบไล้เบาๆผ่านเนื้อผ้า

อา.. อาจารย์หุ่นดีเหมือนกันแฮะ ไม่รู้เลย … ที่จริงก็อยากเห็น .. มากกว่านี้

ผมยกยิ้มเจ้าเล่ห์ ขยับมือลงไปที่กางเกงบ็อกเซอร์ขาสั้น ลูบไล้ส่วนอ่อนไหวผ่านเนื้อผ้าตัวบาง จงใจเอ่ยด้วยน้ำเสียงกวนประสาทใส่อีกฝ่าย

“ผมรู้มากกว่าที่อาจารย์พูดด้วยซ้ำ … ว่าก่อนจะใส่ถุงยางน่ะ มันต้องทำยังไง ให้ถุงไม่.. หลุด”

ด้วยความอยากเอาชนะ ผมไม่จำเป็นต้องหยุดคิดอะไรมากไปกว่านั้น  ส่งนิ้วไปเกี่ยวขอบกางเกงดึงลงต่ำ สัมผัสมือไปบนส่วนอ่อนไหวที่เริ่มแข็งขืน รูดรั้งตามความยาวจากเนิบช้า จนกอบกุมไว้เต็มมือ ช้อนตามองคนที่กึ่งคร่อมอยู่บนร่าง

“.. ตื่นตัวเต็มที่เมื่อไหร่ ค่อยใส่ถุงยางได้ ใช่ไหมจารย์ หึ”

“ฮืมม คริส.. อย่าซน อย่าหาว่าไม่เตือนนะ”

“เตือนแรงๆนะ เพราะผมจะไม่หยุด” ยิ่งเห็นยิ่งอยากแกล้ง .. 

ผมรูดรั้งฝ่ามือเร็วขึ้นจนอาจารย์เป็นฝ่ายยกมือขึ้นจับข้อมือผมให้หยุดการกระทำ

“แล้วคริสรู้ไหมว่าถุงยางน่ะควรใช้ครั้งเดียวแล้วทิ้ง เค้าห้ามใช้ซ้ำ”

…หืม

“พอดีถุงยางมันมีอันเดียว งั้นพี่จะสอนให้ว่า ระหว่างใส่กับไม่ใส่ มันจะต่างกันยังไง ไอ้ตัวแสบ”

.

.

“ถือว่าพี่ไม่ได้ทำอะไรผิดนะ.. ในเมื่อคริสบอกให้พี่สอน คนเป็นอาจารย์จะปฏิเสธคำขอของนักเรียนได้ยังไง”

“อ๊ะ.. จะทำอะไรจารย์ เดี๋ยว”

“อาจารย์สิงโ… อ๊าาา”

ไม่พูดให้เสียเวลามากไปกว่านั้น อาจารย์ดึงมือผมออกจากการจับกุม จับส่วนอ่อนไหวถูเข้ากับช่องทางนุ่มที่เตรียมความพร้อมก่อนหน้านั้นแล้ว เพียงส่วนหัวที่กดเข้ามาเพียงน้อย ความเจ็บก็กลับมาอีก 

ถึงแม้ร่างกายจะพร้อมแค่ไหน แม้คราบยางที่ปะปนความหล่อลื่นที่สอดใส่ในช่องทางก่อนหน้า ก็ไม่ช่วยให้ไม่รู้สึกหายเจ็บได้

ครั้งนี้มันเจ็บกว่าเดิมหลายเท่า

“อ๊า เจ็บ อาจารย์ ..มันเจ็บบบเว้ย ออกไปก่อน”

“ชู่ว.. ใจเย็นๆ”

อาจารย์ปล่อยให้ความเป็นชายของตัวเองคาค้างอยู่แบบนั้น ไม่ขยับ โน้มตัวลงจนผมต้องนิ่วหน้าเล็กน้อยเมื่อส่วนที่เชื่อมกันเสียดสี 

จูบเบาๆปลอบประโลมบนหน้าผาก ก่อนจะรู้สึกถึงมือข้างหนึ่งแตะสัมผัส รูดรั้งบนส่วนอ่อนไหวของผมราวกับจะทำให้คลายความเจ็บ

.. ความรู้สึกย้ายไปรวมอยู่ตรงฝ่ามือแกร่งที่ขยับรูดรั้ง ปรนเปรอให้ทันที

อืมม.. รู้สึกดี ..   

“จารย์ อือออ” 

ริมฝีปากเริ่มคลอเคลียอยู่แถวขมับ กดจูบย้ำๆ ปลุกเร้า ปลอบประโลมจนผมเริ่มคล้อยตาม ปฏิเสธไม่ได้ว่าอาจารย์มันเก่งเรื่องอย่างว่าจริงๆ

สมองผมเริ่มมึนเบลอ ร่างกายผ่อนคลายลง ก่อนจะรู้สึกถึงส่วนแข็งขืนที่ขนาดใหญ่กว่านิ้วเริ่มแทรกเข้ามาทีละน้อย

ยังเจ็บอยู่ เจ็บมากจนต้องยกมือขยำผมอีกฝ่าย เกร็งตัวจนได้ยินเสียงอาจารย์ฮึมฮัมเสียงต่ำ

“ผ่อนคลายหน่อย คริส.. อ่า” 

จังหวะที่เผลอสบตากับคนที่คร่อมอยู่บนร่าง ความร้อนวาบก็แล่นริ้วทั่วใบหน้า อย่าทำหน้าแบบนั้นได้ไหม จารย์

… นี่เรากำลัง.. ทำอะไรกันอยู่

สอน..ใช่ สอนสุขศึกษาใช่ไหม แบบนั้นแหละ

ผมเบือนหน้าหนี รู้สึกเขินอายที่มาอยู่ในสภาพแบบนี้ แต่อารมณ์ก็พุ่งไปไกลเกินกว่าจะถอยกลับได้แล้ว และผมเองก็ไม่มีความคิดที่จะหยุดมันด้วย ถ้าไม่นับความเจ็บเจียนตายตอนนี้น่ะนะ

“จารย์..” 

ผมครางเสียงเบา อยากจะบอกไปอีกรอบว่าเจ็บ .. แต่ไม่ ไม่พูดหรอก

“แบบไหนเจ็บกว่ากัน ใส่ถุงยางหรือ แบบสด” 

ท่าทางแบดๆ รอยยิ้มร้ายที่อยู่เหนือร่าง ถามคำถามที่ไม่รู้จะตอบไปว่าอะไร อีกฝ่ายอาจไม่ต้องการคำตอบด้วยซ้ำ เมื่อเริ่มดันตัวเองเข้ามาจนสุด แล้วแช่ค้างไว้

“อ๊าาา … “

“ถ้าน้องคริสชอบแบบสด .. แต่ไม่อยากเจ็บแบบนี้ ก็ใช้เจลหล่อลื่นช่วยนะครับ แต่ขอโทษทีพอดีพี่ ไม่มี”

“ไอ้..”

ผมอดเอ่ยปากจะด่าคนยิ้มกวนใส่ไม่ได้ แต่ทันทีที่ขึ้นคำว่าไอ้ออกมา ก็โดนจูบปิดปากอีกครั้ง แล้วถอนออกเร็วๆแบบจงใจกลั่นแกล้ง เหมือนสั่งสอนเท่านั้น

“บอกว่าไม่ให้พูดคำหยาบไง”

ยังไม่ทันได้เถียงอะไรต่อ .. อาจารย์สิงโตดันขยับตัว ส่วนล่างที่เสียดสีอยู่ในช่องทางทำเอาผมดึงรั้งตัวอีกฝ่ายเข้ามาแนบชิด ความรู้สึกแปลกใหม่ที่ไม่เคยรู้สึก ก่อตัวขึ้นทีละน้อย จากเจ็บปวดเริ่มแปรเปลี่ยนเป็นความเสียววาบ

โดยเฉพาะยามที่ถูกกระแทกลงไปบนจุดกระสันภายในกายย้ำๆราวกับรู้ว่ามันทำให้ผมรู้สึกดี

“อา อ่า อาจารย์ ตรงนั้น.. อืออ”

แรงตอดรัดเรียกเสียงครางต่ำ  ลมหายใจหอบถี่ดังสลับกันในห้องที่มีเพียงเรา .. ตอนนี้

ผมและอาจารย์ฝึกสอนของผม..

ไม่สิ.. แฟนของผม อ่า นิสัยไม่ดีเลยแฮะ

ถ้าใครรู้เข้า .. ต้องแย่แน่ๆ

“อา.. ”

ผมยกมือขึ้นขยำกลุ่มผมของอีกฝ่ายอย่างระบายอารมณ์ที่พุ่งขึ้นสูง อีกไม่นานคงจะแตะถึงฝั่งฝัน

พยายามเรียนรู้ .. ไม่เว้นแม้แต่เรื่องบนเตียง

เคล็ดลับของการเป็นเด็กเกเร แต่เก่งรอบด้าน เพราะผมใฝ่รู้นั่นแหละตามจริง 

.. เห็นอะไรก็อยากเรียนรู้ไปหมด

“อืมม ไม่ต่างจากที่คิดเลย ว่าเด็กเกเรอย่างนาย.. มันเก่ง ทุกเรื่องจริงๆ ถึงใจดีว่ะน้องคริสของพี่”

คำชมดิบเถื่อนไม่สมภาพพจน์ที่เพียรสร้างมายาวนาน .. แต่ผมก็เผลอยกยิ้มพอใจที่ได้เห็นมุมนี้ของอาจารย์สิงโตแค่คนเดียว .. 

มันยิ่งทำให้รู้สึกว่า มีแค่ผม แค่ผมคนเดียวที่เป็นเจ้าของคนคนนี้ ในทุกมุมที่ไม่มีใครมีโอกาสได้เห็น 
… เพียงแค่ผมคนเดียว

ยิ่งผมขยับตัวตาม พยายามตอบรับกลับแรงกระแทกของอีกฝ่ายด้วยการพยายามขยับสวนกลับรับในจังหวะเดียวกัน อีกฝ่ายยิ่งครางต่ำในลำคอ .. 

ผมรู้ว่า อาจารย์ก็รู้สึกดีไม่ต่างกัน .. ใครจะยอมให้เขาสนุกอยู่ฝ่ายเดียวล่ะ .. ใครจะยอมอยู่เฉยๆให้รังแก

“ชอบมั้ยครับ อาจารย์”

อารมณ์อีกฝ่ายก็คงพุ่งทะยานสูงไม่ต่าง กัดฟันข่มอารมณ์ พูดเสียงต่ำเครือด้วยแรงปรารถนา

“อาา..เรียกพี่สิงโตสิ..น้องคริส”

แรงกระแทกกระทั้น เร่งความเร็วขึ้น ท่าทางอาจารย์ก็คงใกล้จะไม่ไหวเต็มที .. ผมเองก็เหมือนกัน สติมึนเบลอเริ่มพุ่งความรู้สึกไปที่ส่วนล่าง ความรู้สึกร่างกายไหวไปตามแรงกระแทก .. แต่ผมก็ยังคงไม่หยุดพยายามสะท้อนกลับการสอนของอีกฝ่าย .. ไม่ยอมแพ้

แต่ความกวนตีนของผม มันยังคงทำงานได้ดีเสมอ ยิ่งเมื่อเห็นอีกฝ่ายมีทีท่าหลุดการควบคุม นึกสนุกอยากแกล้งขึ้นมาบอกไม่ถูก อาจารย์ทำตัวน่าแกล้งเองทำไม ผมไม่ผิดนะ

“ไม่.. อือ  ถ้าผมไม่เรียก อาจารย์จะ..ทำไมครับ”

“คริส.. “ 

แววตาเต็มไปด้วยไฟราคะ มองสบตาผม เราคงอยากเอาชนะไม่ต่างกัน

“อย่าดื้อ อืมม”

“ไม่เคยดื้อกับอาจารย์เลยนะครับ .. อาจารย์ปราชญา”

ผมส่งยิ้มกวนประสาทใส่อีกฝ่าย รั้งคออาจารย์โน้มลงมา ในขณะที่ส่วนล่างยังคงกระแทกใส่ไม่เบาแรง ผมไล้ลิ้นเลียริมฝีปากอีกฝ่ายยั่วเย้าแกล้งๆ

แต่เหมือนครั้งนี้.. มันจะพลาดมหันต์

เพราะผมทำให้อาจารย์หลุดการควบคุมไปแล้ว เมื่ออีกฝ่ายไม่เล่นด้วยแต่กระหน่ำลงบดจูบแบบผู้ใหญ่ที่หนักกว่าครั้งไหนๆที่ผ่านมา

ลิ้นร้อนสอดแทรกเข้ามาดูดดึงแรงจนหายใจไม่ออก หันหนีก็ยังถูกกวาดต้อนจนได้แต่ปล่อยให้อีกฝ่ายทำตามต้องการจนพอใจ

ทั้งรสจูบมอมเมา และการกระแทกเร็วและรุนแรงกว่าเก่าที่ทำเอาผมกำลังจะถึงฝั่งฝัน

“อา อะ.. อ่า อาจารย์ อืออ … ไม่ ไม่ไหวแล้ว อ.. อ๊ะ”

แต่..อยู่ๆทุกอย่างก็หยุดลงกะทันหัน ปล่อยให้อารมณ์ค้างเติ่งอยู่แบบนั้น ผมได้แต่กัดฟันกรอด สบถเบาๆ

“อาจารย์ ทำต่อดิ ..”

“ขอร้องพี่สิครับ น้องคริส”

เชี่ย.. ผมเริ่มเกลียดอาจารย์ก็ตอนนี้เนี่ยแหละ

ความรั้นตอนนี้ก็ไม่สู้ ความต้องการที่..ทนไม่ไหวอีกต่อไป

ยอมแล้วก็ได้วะ แม่งเอ๊ย จบเรื่องนี้เมื่อไหร่นะ อาจารย์.. เราเห็นดีกันแน่

“อาจารย์ ผม..ขอ นะ อย่าหยุดแบบนี้ .. ไม่ไหวแล้ว นะครับ” 

ลืมความอายวอนขอออกไปทั้งที่ร่างกายเริ่มสั่นระริก .. มือปัดป่ายข่วนหลังอีกฝ่ายระบายอารมณ์ที่โหมกระหน่ำแล้วไม่ได้รับการปลดปล่อย แต่อาจารย์มันก็ยังนิ่ง ..

“เรียกพี่สิงโตสิครับ .. นะครับ” 

เสียงทุ้มต่ำที่กดกลั้นอารมณ์ตัวเองไม่ต่าง แต่รอยยิ้มนั้นมันน่า.. ยันโครมจริงๆ .. 

จะให้เรียกให้ได้เลยใช่ไหม

“.. ไม่เอา”

“งั้นไม่ทำแล้วนะ ง่วงแล้วเหมือนกัน”

“..เฮ้ย จารย์เดี๋ยว..” 

พออีกฝ่ายทำท่าจะลุกแล้วทิ้งผมให้อารมณ์ค้างอยู่แบบนั้น ได้แต่กัดฟันกรอด เอ่ยออกไปเสียงแผ่วปนแข็งกร้าวนิดๆ

แค่ครั้งเดียวเท่านั้นแหละ..

“ พี่สิงโต.. ช่วยผมหน่อย นะ”

“หึหึ ก็แค่นั้น .. น้องคริส”

บทเพลงรักดำเนินต่ออีกครั้งด้วยแรงที่ไม่ลดลงกว่าก่อนหน้า เหงื่อผุดพราวขึ้นเต็มใบหน้าคนที่เป็นอาจารย์ ดูเซ็กซี่ร้ายๆในแบบที่ผมไม่เคยเห็น ยิ่งทำให้ความรู้สึกในกายถูกจุดขึ้นสูง 

มันทำให้ผมลืมตัว.. กับความตั้งใจที่ว่าจะไม่เรียกในสิ่งที่อีกฝ่ายต้องการ

“อ๊า แรงอีก .. อา ผม..อ่ะ พี่ สิง.. “

“เด็กบ้า อืมม เรียกอีกสิครับ พี่ชอบ”

“อ่ะ อ๊ะ.. พี่สิงโต อ๊า”

“น้องคริสของพี่ ฮืมม”

.

.

แฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก

เสียงหอบหายใจจากการปลดปล่อย .. คราบคาวอุ่นร้อนที่ถูกฉีดเข้าไปในร่าง ถุงยางที่ตั้งใจจะสอนแต่ไม่ได้ใช้งานตกอยู่บนพื้นห้อง เตียงยับยู่ยี่เปรอะเปรื้อนคราบรัก กับเราสองคนที่นอนหอบหายใจหมดเรี่ยวแรง

มือเรียวยกขึ้นลูบผมคนในอ้อมกอดแผ่วเบา ผมไม่วายใช้เสียงแข็งๆดื้อรั้นทักท้วงแม้จะหมดแรงเต็มที

“อย่าลูบ..ไม่ชอบ”

“ไม่ต้องชอบก็ได้ครับ แต่รักพี่มากๆก็พอ น้องคริส”

 ..ไอ้พี่สิงโต … ไม่สิ จารย์  ว๊อยย ทำไมเผลอเรียกในใจไปได้

ผมซุกตัวเข้าหาอ้อมกอดอุ่น ตาปรือปรอยเหนื่อยล้าเหมือนสติจะหลุด อีกฝ่ายล้มตัวนอนข้างๆหลังเดินออกมาจากห้องน้ำอาบน้ำล้างตัวในขณะที่ผมไม่มีแรงแม้แต่อยากจะลุกไปไหน ปล่อยให้อีกฝ่ายเช็ดทำความสะอาดให้

ในความมึนเบลอ มองเห็นภาพของจารย์สิงโต หยิบไพ่ A หัวใจ ขึ้นในระดับสายตา ไม่รู้ไปหยิบออกมาจากสำรับตอนไหน ของกลางอีกหนึ่งชิ้นที่หล่นออกมาจากกระเป๋า

นอกจากนั้นยังมีปากกาเมจิกเขียน ระหว่างสองฝั่งของไพ่ที่มีหัวใจเพียงดวงเดียวตรงกลาง

พี่สิงโต <3 น้องคริส

“ไพ่ไม่ครบสำรับ ต่อไปก็ไม่ต้องเล่นแล้ว มันผิดกฎโรงเรียน การพนันมันไม่ดีนะ”

ผมไม่ตอบคำถามนั้น ซุกตัวเข้าหาไออุ่นมากขึ้น รู้สึกดี กำลังจะเข้าสู่ภวังค์ .. เผลอพึมพำออกไปอย่างไม่รู้ตัว อาจจะเพราะผมบังเอิญกวาดตาอ่านไพ่นั่นแหละ

“คริส..ก็รัก .. พี่ สิง..”

ผมรู้ตัวดีว่ากำลังทำอะไรอยู่ .. อาจารย์เองก็ด้วย

ผมมันเด็กไม่ดี.. อาจารย์เองก็ไม่ใช่คนดีเหมือนกัน

แต่ว่า… ก็ช่างแม่งเถอะ ..

ถ้าไม่พูดออกไป.. ยังไงซะ มันก็เป็น 'ความลับ'

----

อ่านต่อในเด็กดีจ้า