BREAK BROKE BROKEN | CUT SPECIAL.04

เขายันกายตัวเอง จะลุกขึ้นจากร่างอีกฝ่าย ... ไม่ได้เล่นตัวนะ แต่ตั้งใจจะกลับคอนโดจริงๆ ถ้าอีกฝ่ายเมาคงคุยกันไม่รู้เรื่องแน่ๆ และเขาเองก็ไม่อยากตบะแตกทำอะไรลงไปทั้งที่ยังอารมณ์ไม่ดีแบบนี้  แต่.. เหมือนจะไม่ง่ายอย่างนั้น



มือบางก็ยังรั้งตัวเขาไว้ไม่ให้ลุกขึ้นได้ดังใจ



"จะไปไหนพี่สิงโต .. อย่าทิ้งผม"

"..."


เสียงมึนๆเบลอๆ ดวงตาพราวเสน่ห์ยังส่งมาเว้าวอนขอ .. แม้คริสอาจจะแค่พูดหมายความถึงว่าอย่าทิ้งเขาอยู่ในห้องคนเดียวตอนนี้  แม้อีกฝ่ายจะรู้สึกผิดหรือไม่ แต่อะไรบางอย่างในคำพูดนั้นมันทำให้สิงโตถึงกับชะงักงัน




ไม่รู้ว่าทำไมแต่บางอย่างมันทำให้เขานึกย้อนไปถึงอดีต





เขาเองก็อยากจะดึงรั้งอีกฝ่ายไว้แนบกายแบบนี้ แม้ในคืนสุดท้ายที่ไม่รู้ว่าเราจะหายไปจากกันและกันวันไหนและเมื่อไหร่ อยากกอดไว้ให้แน่น ไม่ให้หลุดมือไป

ถ้าทำได้ เขาจะกอดไว้ให้แน่นที่สุด .. พร่ำวอนขอเพียงคำเดียว ... อย่าไป ..

อย่าทิ้งพี่ไป




และเพราะแบบนั้น .. การอยากจะกลับไปคอนโด ก็เหมือนจะหายไปจากสมองทันที



"พี่ไม่ได้จะไปไหน .. พี่กำลังอารมณ์ไม่ดีคริส ไม่อยากทะเลาะ"



เพราะเขารู้ ว่าอารมณ์ตัวเองมันยังไม่ปกติดี เรื่องไม่สบายใจยังอยู่ในสมอง ไม่รู้จะระเบิดออกมาตอนไหน



"งั้นก็คุยกันสิ อย่าพึ่งไป" คนเอาแต่ใจยังไงก็แบบนั้น ดวงหน้าร้ายๆเกเรยื่นมาใกล้

"ถ้าพี่ไม่พูดให้หมด แล้วผมจะรู้ได้ยังไงว่าพี่ไม่พอใจอะไรบ้าง แล้วต้องทำยังไงให้หายไม่พอใจ"



.. บอกเลยว่าคำถามที่คริสถาม เขาเองก็ไม่รู้เหมือนกัน ..




"เลิกยุ่งกับมันสิ"

ถ้าคริสเอาแต่ใจ สิงโตเองก็เอาแต่ใจเหมือนกัน เพราะรู้ตัวนี่ไง เลยไม่อยากจะใส่อารมณ์กับอีกฝ่าย


หนทางที่จะหายโกรธตอนนี้ ยังนึกไม่ออกด้วยซ้ำ



คริสมองมาอย่างงุนงงชั่วครู่ก่อนเอ่ยถาม

"พี่หมายถึง...พี่เวียร์?"


"เออสิ มันนั่นแหละ จะให้หมายถึงใคร หรือมีคนอื่นอีกที่มาชอบคริส"



อีกนิด.. จะระเบิดแล้วนะ
เหมือนภูเขาไฟคุกรุ่นที่ลาวาเดือดปุดๆ พร้อมจะหลอมละลายทุกอย่างเต็มที่แล้วตอนนี้




"แต่ผมต้องทำงานนะพี่สิงโต"


ข้อดีอีกอย่างหนึ่งของคริสคือเป็นคนตรงๆ อันที่จริงจะพูดให้เขาสบายใจก็ได้ว่า โอเค จะไม่ยุ่ง สบายใจได้ แต่อีกฝ่ายกลับบอกความเป็นจริงออกมา
เพราะการจะให้เลิกยุ่งคงเป็นไปไม่ได้กับคนทำงานด้วยกัน เจอกันทุกวันแบบนั้น



..คริสไม่ได้โกหก .. แต่สิงโตเองก็ยังไม่สบายใจอยู่ดี




คนเอาแต่ใจก็อยากจะบอกออกไปใจจะขาดว่า ลาออกได้ไหม
ไม่อยากให้ไปยุ่งกับมันเลย
แต่ด้วยความที่ต่างคนก็โตๆกันแล้วจะงอแงไปคริสก็ไม่ทำตามอยู่ดี



ไม่มีทางจะพูดออกไป ให้เสียหน้าไปเปล่าๆ



"พี่ไม่ชอบ"


คำที่พูดบอกออกไปก็ได้เท่านี้ .. สำหรับคนที่ควบคุมอารมณ์ได้ไม่ค่อยดีนัก



"..."

มองใบหน้าหวานที่อยู่ใกล้ๆ .. ยิ่งเห็นก็ยิ่งหงุดหงิด แค่นึกว่าจะมีใครได้ใกล้อีกฝ่ายเท่าเขาก็แทบทนไม่ได้




"ไม่อยากให้ใครเข้าใกล้คริสด้วยซ้ำ"


"ไม่มีใครเข้าใกล้ผมมากเท่าพี่หรอกน่า"


"..พี่จะรู้ได้ยังไง"

โมโห.. โมโห ไม่รู้จะทำยังไง



ใบหน้าคมเข้มก้มลงใกล้ชิด ซุกลงไปบนซอกคอขาวพยายามยับยั้งอารมณ์โกรธของตัวเอง ริมฝีปากก็ยังพึมพำสิ่งที่อยู่ในใจไม่หยุดหย่อน




"ไม่อยากให้ใครมอง.."

"..อ... พี่"


ริมฝีปากคลอเคลียแนบชิดผิวกายขาว อยากทำอะไรก็ได้ให้ทุกคนรู้ว่าคนคนนี้เป็นของเขา

..ของเขาคนเดียว..




..ความรักไม่ใช่การครอบครอง ไม่ใช่การแสดงความเป็นเจ้าของ..

แต่ห้ามคนกำลังหึงหวง มันห้ามได้ยังไง




"พี่สิงโต .. ไม่เอา"

ร่างบางๆขยับตัวหลบ ไม่ให้ปากที่เคลียอยู่ตรงคอนั้นใกล้ไปกว่านี้

.. ไม่รู้อีกฝ่ายจะหงุดหงิดเผลอทำรอยใส่เขาตอนไหน ..




ดวงตาคมเลิกคิ้วมอง ไม่พอใจนิดหน่อย กับการเบี่ยงหลบนั่น



"พรุ่งนี้ผมต้องไปทำงานนะ .. เดี๋ยวเป็นรอย"

"ก็ดีดิ .. ให้ทุกคนที่ทำงานมันรู้ไปเลย .. ว่าคริสเป็นของพี่"


"แล้วคนเขาจะมองผมยังไง ... อ๊ะ..พี่สิงโต!!"


อีกฝ่ายเหมือนจะไม่ฟังคำทักท้วงนั้น ใช้มือรวบข้อมือสองข้างของคนที่ดันอกเขา กดไว้เหนือหัว อีกมือเริ่มไล่ปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตลงทีละเม็ดจนอกขาวเนียนปรากฏแก่สายตา




"พี่สิงโต.. จะทำอะไร"


"เมื่อกี๊ยังจะยั่วง้อพี่อยู่เลยไม่ใช่เหรอ .. ทำไมห้ามซะล่ะ"


เขารู้ คริสไม่ได้ห้ามที่จะทำ .. แต่คงกลัวอารมณ์เกรี้ยวกราดของสิงโตตัวร้ายที่จะขย้ำอย่างไม่คิดสนใจสายตาคนที่ทำงานในวันพรุ่งนี้น่ะสิ


ถ้าบทจะดื้อดึงขึ้นมา ห้ามก็คงไม่ฟังอะไรแล้วล่ะครับพี่สิงโตตอนนี้ นั่นแหละที่น่ากลัว




"อย่า..ทำรอย พี่สิงโต  ผมขอ... พรุ่งนี้ผมมีประชุม"


แววตารั้นๆที่มองมามีความอ้อนวอนนิดหน่อย สิงโตกระตุกยิ้ม



"แล้วไง .. ก็ดีแล้วนี่"


"พี่สิงโต.." คริสเบือนหน้าหลบริมฝีปากที่ยังคงกดจูบลงที่ซอกคอตรงบริเวณพ้นจากร่มผ้าแน่นอนอย่างไม่ต้องสงสัย



เห็นทีจะไม่รอดแน่ๆแล้ว




..แต่สิงโตก็แค่กดริมฝีปากจูบเย้าหยอกเท่านั้น ไม่ได้ดูดตีตราทำรอยอย่างที่กลัว..



"ทำให้พี่โมโห.. แล้วยังจะขัดใจพี่อีกเหรอคริส"

น้ำเสียงขุ่นๆยังไม่ได้อารมณ์ดีอย่างที่คิด  คริสรู้ดีว่าคงต้องยอมให้อีกฝ่ายพูดเอาคำตอบที่ช่วยเยียวยาความไม่สบายใจ หรือไม่ก็ต้องระบายอารมณ์โกรธจนพอใจนั่นแหละ ถึงจะหาย



"พี่สิงโต อึก"


ทำได้แค่บิดกายหนีสัมผัส ริมฝีปากที่กดจูบตรงซอกคอ ค่อยๆเปลี่ยนเป้าหมายลงมาต่ำลง .. ปกเสื้อคงจะปิดได้อย่างหมิ่นเหม่ และก็คงต้องหวาดระแวงไปทั้งวัน


"ถ้าตรงนี้ไม่เป็นไรสินะ.. คงไม่มีคนเห็น ถ้าไม่มีคนมาใกล้คริสจนเกินไป"


แรงดูดดึงสร้างความเจ็บจี๊ด ผิวบอบบางปรากฏร่องรอยรักสีกุหลาบ ยิ่งชัดเจนเมื่อตัดกับสีผิวขาวเนียนนั้น


"อย่าให้ใครมันเข้าใกล้คริสจนเห็นรอย"


"...." คริสพยายามจะขยับหนีอย่างรู้สึกวาบหวามในสัมผัส แต่ก็หนีไปไหนไม่ได้เมื่ออีกฝ่ายกดเขาไว้แน่น .. สร้างร่องรอยบนคอเพียงเท่านั้นสิงโตก็ยังไม่หยุด ไล่ลงมาตามกระดุมเสื้อที่พึ่งถูกปลดออก


ตีตรารอยรักเหนือผิวขาวๆช่วงอก


"อ๊ะ.. พี่สิงโต พอแล้ว"


"อย่าให้ใครมันปลดกระดุมเสื้อคริสออกแล้วกัน.. พี่คงได้ฆ่ามันตาย"



มือค่อยๆเลื่อนปลดกระดุมที่เหลือจนหมด แม้ริมฝีปากจะยังคงทำหน้าที่ ไล่ไปตามตัวสร้างรอยจากจุดหนึ่งไปอีกจุดหนึ่ง


จากคอ ไปหัวไหล่  แผ่นอกบาง ..

ต่ำลงไปยังเหนือสะดือ หน้าท้อง ..




ร่างกายบางบิดเร้าอย่างรู้สึกเจ็บปนแปลกๆในสัมผัส รอยรักถูกประทับตามตัวเขาจนแดงช้ำไปหมด



"อื้อ พี่สิงโตมันเจ็บ พอแล้วน่า"

"คริสสัญญากับพี่สิ ว่าจะไม่ทำให้พี่เจ็บ .. จะไม่ให้ใครได้ทำแบบที่พี่ทำ"



"อ๊ะ.. พี่... ผมรู้แล้ว พอแล้ว"


ไม่ต้องเดาเลยว่ารอยตามตัวนี่ ถ้าไปอาบน้ำเขาคงต้องตกใจเงาสะท้อนของตัวเองในกระจกแน่ๆ



"รู้ว่าอะไร"

ในขณะที่ริมฝีปากยังทำหน้าที่คลอเคลีย มือของอีกฝ่ายก็ทำหน้าที่ดีไม่แพ้กัน ปลดกระดุมเสื้อเสร็จ ยังไม่ทันดึงเชิ้ตที่ติดบนร่างกายให้หลุดออก ก็ย้ายไปปลดกางเกงซะแล้ว



เสียงซิบรูดลงก่อนจะถูกดึงถอดออกจากเรียวขา ..

ปกติถอดเองก็จะไม่เจ็บแบบที่โดนคนอารมณ์คุกรุ่นดึงออก
กางเกงเดฟรัดรูปแบบนี้ โดนถอดให้ ต่อให้ไม่ได้ตั้งใจกระชากแรงๆ มันก็เจ็บนิดๆอยู่ดี


"โอ๊ย  ..พี่สิงโต.."
ได้แต่ร้องท้วงเสียงแข็งใส่นิดหน่อย ยามที่อีกฝ่ายโยนกางเกงราคาแพงทิ้งไปข้างเตียง แถมยังรู้สึกแสบๆที่โดนเนื้อผ้าครูดไปตอนโดนดึงออกแบบนี้



"โทษที .. ดึงเบาสุดแล้ว"

สุ้มเสียงนั่นดูไม่เหมือนกับคนรู้สึกผิดเท่าไหร่ กับคนพูดที่พูดไปแต่ก็ก้มหน้าลงคลอเคลียต้นขาขาวที่พึ่งโดนความหนาวจากแอร์ปะทะผิวกาย


ริมฝีปากที่แตะต้นขานั้น .. ก็รู้แล้วจะโดนอะไร


อีกรอย .. และอีกรอย





"ไปทำงานก็อย่าใส่กางเกงให้มันรัดนัก.. พี่ไม่ชอบ"


"พี่สิง!อื้ออ อย่า" เสียงหวานๆแหวใส่ มือบางยกขึ้นดันศีรษะคนที่เริ่มก้มๆเงยๆอยู่ตรงจุดอันตราย

ริมฝีปากละจากต้นขาขาวเลื่อนไปแตะสัมผัสเหนือกางเกงชั้นในตัวบาง



"แค่ไปทำงานน่ะ .. ไม่ต้องหล่อมากก็ได้"




ความรู้สึกอันแสนสงบเริ่มถูกปลุกขึ้นทีละน้อยยามริมฝีปากนั้นคลอเคลียกดหนักผ่านเนื้อผ้า


"พี่สิงโต..ฮื่อ .. ฮ่ ..อืม ไม่เอา" มือที่ส่งแรงดันศีรษะอีกฝ่าย เริ่มเปลี่ยนเป็นขยำเส้นผมสีดำจนยุ่งเหยิงไม่เป็นทรง



มือเรียวเกี่ยวขอบกางเกงในตัวบางลง ไล่ริมฝีปากไล้ไปบนส่วนอ่อนไหวที่สั่นระริกรอให้เขาปรนเปรอเอาใจ


มือที่ขยำอยู่บนศีรษะอย่างสุดจะทนกับการเล้าโลม..  พยายามดันกดหัวอีกฝ่ายลงแรงๆ แต่คนเจ้าเล่ห์ก็ยั้งไว้ แค่กดจูบไล้ไปมาหยอกเย้าเท่านั้น

เหลือบตามองสีหน้าทรมาน .. อย่างพึงพอใจ




"พี่สิงโต..  อ... อย่า .. แกล้ง"

ดวงตาคลอฉ่ำไปด้วยน้ำตายามโดนริมฝีปากจูบไปตามส่วนอ่อนไหว ทั้งฝ่ามือที่แค่แตะสัมผัสรูดรั้งแกล้งหยอกเย้า ร่างกายก็ทรมานแทบต้านทานไม่อยู่ คริสใช้มือกดศีรษะอีกฝ่ายลงใกล้ วอนขอให้ทำในสิ่งที่เจ้าตัวก็รู้ดี




เราต่างก็รู้ความต้องการกันและกันดี

แต่จะลงโทษหรือตามใจมันก็อีกเรื่อง




"คริสทำตัวไม่ดีเองนะ .. อย่าคิดถึงคนอื่นต่อหน้าพี่"

ไม่ไหว จะไม่ไหวแล้วนะ .. คิดถึงคนอื่นอะไร ตอนนี้เขาแทบคิดอะไรไม่ออกแล้ว



"อ่ะ.. ฮ ..  ฮ๊า พี่สิงโต ช่วยผม.."

"ทำให้พี่หายรู้สึกแย่ก่อนสิ พี่ยังไม่รู้สึกดีขึ้นเลยนะ"



ใบหน้าน่ารักขึ้นสีเรื่อตามแรงอารมณ์ สมองขาวโพลนจนแทบจะนึกอะไรไม่ออก แต่สิ่งเดียวที่วนเวียนในหัว เท่าที่ไฟราคะแผดเผาและความมึนเมาของแอลกอฮอล์จะไม่อาจกลบได้มิด

ความจริงเดียวที่นึกออก ไม่รู้บอกไปจะพอใจไหม แต่เขานึกอะไรไม่ได้มากกว่านี้แล้ว




"ผมรักพี่.. อ... พี่สิงโต ผมต้องการแค่พี่ ...คนเดียว"


.

.




ไม่รู้คำพูดแค่สั้นๆประโยคเดียวนั้นจะทำให้แรงหึงหวงมลายหายไปไหม แต่ตอนนี้สิงโตอารมณ์ดีขึ้นมากแล้ว

"อะ อ๊า พี่สิง อ๊ะ"

เสียงครวญครางแว่วหวานพร่ำเรียกชื่อเขา ใบหน้าน่ารักร้ายๆแบบที่เขาชอบดู คริสได้แต่กัดปากกลั้นอารมณ์วาบหวามเชิดหน้าหอบหายใจ  มือคู่นั้นยังคงกดหัวเขาลงกับส่วนอ่อนไหวกลางลำตัว


ชักปากขึ้นลงปรนเปรอให้คนน่ารักที่ดูจะพออกพอใจจนเขาเองก็แทบทนไม่ไหวพอมองเห็นใบหน้าที่แสนอิโรติกนั่น


อย่าพึ่งรีบแตะสวรรค์ก่อนก็แล้วกัน นี่แค่จะเล้าโลมเท่านั้น ของจริงยังไม่เริ่มเลย




"อย่าไปทำหน้าแบบนี้กับใครนะ"


ถอนปากออกก่อนกดลงไปใหม่ เสียงเฉอะแฉะยามสัมผัสไล้เลียร่างกายอีกฝ่ายช่างกระตุ้นอารมณ์ดิบเถื่อนเหลือเกิน



".. อืมม อ๊าา พี่สิงโต หยุด... ทำไม  ผม .. จะ  .... อือ"

"..อย่าเสร็จคนเดียวสิ"



สิงโตส่งยิ้มกวนประสาทให้คนที่นอนหอบหายใจทอดมองมา ปลดกางเกงตัวเองออกจากร่าง จับขาอีกฝ่ายยกสูง แทรกตัวไประหว่างกลาง


จับส่วนอุ่นร้อนคัดแข็งของตัวเอง กดเข้าไปในร่างบอบบางที่พร้อมเต็มที่แล้ว


กดเข้าไปแรงๆครั้งเดียวสุด



..ไม่ใช่เพราะอารมณ์โมโหแล้วตอนนี้..
แต่มันไม่ไหวจริงๆ อาาา อยากขย้ำ




"อ๊าา อ๊ะ ฮ่าห์ อา อาา อ๊า พี่สิงโต อือ พี่สิง.. "


ยามกระแทกร่างเข้าไป ดึงออก แล้วกระแทกเข้าไปใหม่
กลิ่นกายหอมๆอบอวลปะปนไปกับกลิ่นน้ำหอม หอมจนอยากจะขย้ำไปทั้งตัว


เสียงร้องเรียกหาแต่ชื่อเขาปนเสียงหอบหายใจ ฟังเท่าไหร่ก็ไม่เบื่อ
มันกระตุ้นความรู้สึกให้แตะถึงจุดไคลแม็กซ์เร็วขึ้นเป็นเท่าตัว



คนอะไร .. ช่างยั่วให้กระหายอยากได้ตลอดเวลา




"คริส... อืมม"

"อ๊าา อาา ผม จะไม่ไหวแล้วพี่สิงโต.. อะ อา"



มองหน้าเขาในระยะใกล้ก็ทนไม่ไหวจนต้องจูบประกบริมฝีปากบางนั้น
ส่งลิ้นไปดูดดึงอย่างชำนาญ ก่อนจะถอนออก

เสียงดังจ๊วบจ๊าบน่าอาย แต่ตอนนี้ไม่มีอารมณ์จะอายแล้ว



"น้ำหอมไม่ต้องฉีดให้มันเยอะ รู้ไหม"



กระแทกกระทั้นส่งแรงไป หนักขึ้น ถี่ขึ้น ตามอารมณ์ที่ทะยานสูงจนยากจะหยุดยั้ง



แฮ่ก แฮ่ก

"อา อาา อ๊า พี่สิงโต อ๊าาา"




"เก็บทุกอย่างที่บอกมา ไว้ใช้กับพี่คนเดียวก็พอ"






--กลับไปอ่านต่อที่ Dek-d จ้า--