ธรรมเนียมของการแต่งตัวเป็นผีมาเคาะประตูหน้าบ้าน..
พร้อมคำถามสองตัวเลือก
พร้อมคำถามสองตัวเลือก
Trick or Treat
?
แต่นี่ผีจริงว่ะเฮ้ยย ตัวเลือกยังจำเป็นอยู่ไหม
“เอ่อ…พี่สิง พี่มาได้ไงเนี่ยย” พอจะยกมือสัมผัสใบหน้าเจ้าแวมไพร์ตัวร้ายที่หลอกให้เขาตกใจกลัว อีกฝ่ายกลับกดข้อมือทั้งสองข้างลงกับเตียงอีกครั้ง แนบใบหน้ามาใกล้จนลมหายใจกระทบกัน
“Trick or Treat ? ยังไม่ตอบเลยนะ”
กลิ่นแอลกอฮอล์ขนาดหนักของผมที่อีกฝ่ายเข้าใกล้ขนาดนี้คงสัมผัสได้ เหมือนกับที่ผมได้กลิ่นน้ำหอมจางๆ ..
อาา ผีอะไรทำไมหอมจัง
อาา ผีอะไรทำไมหอมจัง
ขณะกำลังมองตาหวานๆมึนๆใส่ผีที่ควบตำแหน่งแฟน แววตาคมคู่นั้นเริ่มหรี่มองดุๆ ผมได้แต่ยิ้มรับ รีบเปลี่ยนเรื่องกลัวจะโดนด่าเรื่องเมาเละจนเกินไป
“Treat ..อ่ะ” ผมควานมือไปหยิบลูกกวาดในกล่องที่วางบนเตียง .. ยื่นลูกกวาดที่ได้จากร้านเหล้าให้พี่สิงโตหนึ่งเม็ด
“น้อยไป..”
ดวงตาประกายสีแดงของเจ้าผี จับจ้องมองลูกกวาดในมือผมก่อนจะหรี่ตา
“ไม่เคยได้ยินเหรอว่า ถ้าผีตนไหนที่แต่งกายได้เหมือนจริง ดูดี ถูกใจเจ้าของบ้านมากเท่าไหร่ ก็จะได้รับผลตอบแทนเป็นลูกอม ลูกกวาดจำนวนมากเท่านั้น.. เค้าวัดกันที่จำนวน”
“นี่พี่มาตั้งไกลนะ .. คริสให้แค่นี้เองเหรอ”
“กินเยอะไม่ดีนะครับเดี๋ยวฟันผุ”
ไม่รู้เพราะความเมาบวกกับความคิดถึงและคาดไม่ถึงว่าจะเจออีกฝ่ายในตอนที่กำลังเหงาๆโหยหาแบบนี้รึเปล่า
ผมดึงมือที่ถือลูกกวาดกลับมา แทนที่จะรอให้อีกฝ่ายหยิบไป ค่อยๆแกะเปลือกห่อทอฟฟี่ ก่อนจะส่งเข้าปากตัวเอง ยันกายดันตัวเองขึ้น ประกบปากลงบนริมฝีปากคนพี่ ใช้ปลายลิ้นอุ่นร้อนดันส่งลูกอมเข้าปากคนที่ยังนิ่งงันเพราะไม่ทันตั้งตัวว่าผมจะจู่โจมแบบนี้
..ถ้าไม่เมาคงไม่ทำอะไรแบบนี้หรอกครับ อายยจะตาย..
ตอนนี้สติมันไม่รู้ไปไหนหมดแล้ว
..แต่กับพี่สิงโตที่ไม่ได้เมา.. แต่คิดว่าคงจะสติหลุดไม่แพ้กัน แค่ผมส่งลูกอมด้วยปากเท่านั้น ตั้งใจจะผละออกแต่มือเรียวกลับกดรั้งศีรษะไม่ให้ขยับหนีได้ บดขยี้จูบลงมาหนักหน่วงกว่าเก่า
“อืออออ”
“อืม”
รสชาติประหลาดของลูกอมจากร้านเหล้า คลอเคล้าไปมากับรสจูบผสมปนเปแอลกอฮอล์และรสชาติหวานล้ำของเราสองคน ผลัดกันละเลียดชิมจนรสชาติซึมซาบอยู่ในปากนานจนลูกอมละลายเกือบหมด ถอนจูบออกเพราะใกล้ขาดอากาศแต่สุดท้ายลูกอมมันกลับมาอยู่ในปากผมได้ไงไม่รู้
“ไม่พอ .. Treat น้อยไปแค่เม็ดเดียว ใจร้ายว่ะ”
ผีร้ายตัดพ้อต่อว่าผมได้น่ารักน่าเอ็นดู ผมหัวเราะขำ ส่งลูกอมอีกเม็ดที่หยิบมั่วๆมาจากกล่องให้..
..แต่ผีกลับไม่รับ..
“ป้อนพี่สิ”
..เราผลัดกันป้อน ผลัดกันชิมรสชาติลูกอมอยู่แบบนั้น.. อันที่จริงพอกินไปประมาณสามสี่เม็ด ผมพึ่งจะรู้สึกว่า.. รสชาติแต่ละอันมันไม่เหมือนกันเลยจริงๆ ค่อนข้างจะประหลาดซะด้วยซ้ำ
“พอดีพี่เสร็จงานปาร์ตี้ที่เมืองแวมไพร์พอดี.. เลยมาหา คิดถึง” ตอนนี้พี่มันถอดไอ้หน้ากากปิดบังใบหน้าออกไปแล้ว จากความจงใจแกล้งให้ผมตกใจกลัว .. ตอนนี้น่ะเหรอ บอกเลยว่าพี่มันหล่อจริงๆ..
ต่อให้เป็นผีมาหลอก ก็ไม่มีใครกลัวหรอก
ฮาโลวีน ก็ ฮาโลวีนเถอะ
“นี่พี่สิง . . . ผมไม่ค่อยเคยเห็นพี่ในลุคแวมไพร์เต็มๆขนาดนี้เลย .. ผมว่าผมต้องเมาแน่ๆ.. ที่อยู่ๆก็รู้สึกว่าพี่..” ผมมองกรุ้มกริ่มใส่อีกฝ่าย มองตาหวานๆ ไล้ลิ้นเลียปากแกล้งๆ ตั้งใจจะกวนตีนแต่อาจเพราะมึนๆเลยสับสน เผลอไปยั่วพี่มันไม่รู้ตัว
“..น่ากิน”
พูดจบประโยคผมก็ยกแขนขึ้นโอบรอบคออีกฝ่าย..
แต่ทันทีที่ผิวกายสัมผัสกันเพียงแตะโดนตัว..
ผมต้องรีบชักมือกลับหาตัวทันที…
..อะไรเนี่ย..
ทำไมรู้สึกแปลกๆ มันรู้สึกร้อนๆบอกไม่ถูก..
ร้อน …โคตรร้อนเลย
..ที่แน่ๆ เกิดอารมณ์บางอย่างที่ก่อตัวให้อึดอัดแปลกๆ
“พ..พี่สิง”
“หืม” แวมไพร์มองกลับมาอย่าง งงๆ เลิกคิ้วขึ้นเป็นคำถามกับท่าทางแปลกๆของผม
อะไร..อะไรกัน พี่มันไม่เป็นอะไรแบบผมหรอกเหรอ หรือว่า..
ไอ้ลูกอมเม็ดแรกที่ผมกินเข้าไปนั่น..!!
ไอ้ลูกอมเม็ดแรกที่ผมกินเข้าไปนั่น..!!
ผมหันขวับไปมองต้นเหตุที่น่าจะทำให้รู้สึกไม่ค่อยดีกับความรู้สึกวูบวาบในกายตอนนี้ ..
เปลือกลูกกวาดจากร้านเหล้าที่กระจายอยู่บนเตียง
.. มันมีข้อความสีนีออนซ่อนอยู่ใต้เปลือกห่อ
ลูกกวาดร้อนรุ่มสุมไฟรักวันฮาโลวีน
เชี่ยละ..
คึกคักรับฮาโลวีนหน่อยไหม
อีกเปลือกที่อยู่ข้างๆ
และอีกอัน อีกอัน
มัวเมาไปกับรัก ลูกกวาดผสมแอลกอฮอล์
เชี่ย เชี่ย เชี่ย
กูจะไปเผาร้านนนน
ผมหน้าแดง.. รู้สึกร้อนรุ่มไปทั้งตัว ไม่รู้ไอ้ลูกกวาดบ้านี่มันผสมอะไรไป และแทบจะมั่นใจว่าอันที่ตัวเองกินเข้าไปเม็ดแรกคนเดียวเต็มๆเยอะกว่าพี่มัน คงทำให้รู้สึกแปลกๆอยู่ตอนนี้
.. ส่วนอันที่เหลือน่ะเหรอ ก็ไม่อยากจะคิด
เหลือบตามองอีกฝ่าย ที่ดูเหมือนแอลกอฮอล์จะไม่สามารถทำอะไรพี่มันได้
แต่มันเล่นงานผมจนเริ่มปวดหัวอีกแล้ว จากที่พึ่งรู้สึกสร่างเมาไปไม่นาน
ผมไม่ตอบ ยันตัวลุกขึ้นจากเตียงกะว่าจะรีบไปห้องน้ำ ก่อนที่จะรู้สึกไม่เป็นตัวของตัวเองไปมากกว่านี้ ... เพราะไม่เคยแสดงท่าทีอะไรให้น่าอาย ถึงจะเป็นแฟนกัน แต่เราก็ยังเขินๆกับเรื่องอย่างว่านะ
..อาจจะไม่ใช่ เรา อาจจะเป็นแค่ผมคนเดียวนั่นแหละ ..
ถ้าอยู่ๆจะให้บอกพี่มันว่า .. พี่ผมรู้สึกไม่ดี รู้สึกอยากโดนผีขย้ำ ..
ไม่ ไม่มีทาง!!
ล้างหน้าล้างตาซักหน่อยดีกว่า มัน ร้อน ร้อน ร้อน
อยากล้างหน้า.. หรืออาบน้ำใหม่เลยยิ่งดี
แต่ยังไม่ทันจะลงจากเตียง ไอ้คนพี่มันก็คว้าแขนไว้
“คริส.. จะเดินไปไหน ทำไมเราเดินเซงั้นล่ะ เมาเหรอ”
“พี่สิงปล่อยก่อน” ผมพยายามแกะเรียวนิ้วที่ต้นแขนออก..
ฮือออ ปล่อย ปล่อยนะ ไม่ใช่ตอนนี้
แต่เหมือนเสียงวอนขอที่ร่ำร้องในใจ จะไม่ช่วยให้อีกฝ่ายเข้าใจกันเลย
“ทำไมล่ะครับ พี่คิดถึงคริสจะแย่”
..ครับ?? ครับอะไร เมาป่าววะเนี่ยไอ้พี่สิง..
ผมมองใบหน้าที่ไม่ได้ดูจะมีริ้วแดงจากแอลกอฮอล์เลย แต่แววตาหวานเยิ้มเล็กน้อยคู่นั้นก็คงอาจจะกรึ่มๆ..
ไม่ดีแน่ๆ .. ผมเนี่ยแหละที่แย่กว่าพี่มัน
..มันใส่ส่วนผสมอะไรวะ ทำแบบนี้ผิดกฎหมาย ฟ้อง สคบ.ได้ไหม
“พี่สิง ปล่อยผมก่อนนะ จะไปเข้าห้องน้ำ”
พยายามลองเปลี่ยนโทนเสียงให้ดูแข็งกร้าวขึ้นเล็กน้อย เผื่อพี่มันจะเข้าใจ
พยายามลองเปลี่ยนโทนเสียงให้ดูแข็งกร้าวขึ้นเล็กน้อย เผื่อพี่มันจะเข้าใจ
แต่ไม่เลย.. ผมได้แต่ตาโต ตกใจเมื่ออีกฝ่ายโถมตัวลงมาใส่จนร่างเราทั้งคู่เสียหลักลงนอนคร่อมทับกันอยู่บนเตียง
อ่าห์ ซวย ซวยแล้ว
“อึก..อ๊ะ ... พี่สิง ออกไปก่อน คือคริส…”
ริมฝีปากคลอเคลียจูบอยู่ข้างแก้มผมจนจั๊กจี๋ ไม่ได้สนใจคำทักท้วง แววตาร้ายๆคู่นั้นปนความหลงใหลที่มากเกินปกติ .. ผมได้แต่เบือนหน้าหลบ .. พยายามตั้งสติ ท่องพุทโธในใจ ... กลัวผีแล้วตอนนี้ .. แต่กลัวความรู้สึกตัวเองมากกว่า
ร้อนจนจะทนไม่ไหว..รู้สึกได้ถึงส่วนกลางลำตัวที่คับแน่นอยู่ในกางเกง อึดอัด .. อึดอัดจะตายแล้ว
“ทำไมยั่วพี่จังครับวันนี้ ทำหน้ายั่วกันแบบนี้ พี่จะทนไม่ไหวแล้วนะ”
..กูไม่ได้ยั่ว ลูกอมนั่นมัน...เล่นงาน ผมแล้ว
แค่ริมฝีปากที่คลอเคลียเหมือนกลั่นแกล้งกันเท่านั้นไม่พอ
ฝ่ามือลูบไล้ซุกซน สอดเข้ามาในเสื้อจากชายเสื้อด้านใต้
ผมรีบคว้าจับข้อมือคนพี่ไว้ทันที
แฮ่ก แฮ่ก
“พี่สิง..ผ.. ผมรู้สึกไม่ค่อยดี อย่าจับ.. มันร้อน … ร้อน อะ.. ไม่ไหวแล้ว”
บอกออกไปทั้งเสียงสั่นๆ อึดอัด ฟุ้งซ่าน ร้อนรุ่มจนน้ำตาคลอ..
มองสบตาพี่มันอ้อนๆ อยากให้อีกฝ่ายเลิกแกล้งกันซักที
ยิ่งมาจับ มาลูบไปลูบมา มันยิ่งรู้สึกไม่ดีเว้ยย
.. รู้สึกดี นั่นแหละ .. ที่มันไม่ดี
“หึ.. งั้นให้พี่ช่วยนะ”
ผมเดาว่าอีกฝ่ายคงจะเห็นหายนะจากซองลูกอมอย่างที่ผมเห็นแล้ว.. หายนะของผม แต่คงหรรษาของพี่มันแหละ ใช่สิ ไม่ใช่คนทรมานจากความต้องการตัวเองนี่หว่า
ไม่ ไม่ได้..
ถ้าคุมอารมณ์ที่พลุ่งพล่านตอนนี้ไม่ได้ ต้องทำอะไรน่าอายออกไปแน่ๆ
ถ้าคุมอารมณ์ที่พลุ่งพล่านตอนนี้ไม่ได้ ต้องทำอะไรน่าอายออกไปแน่ๆ
“ไม่เอา พี่สิง .. ผม ฮ๊า”
ยังไม่ทันจะร้องห้าม แค่อีกฝ่ายบดเบียดร่างกายเข้ามาแนบชิดจนไม่มีอากาศผ่าน ขยับตัวจงใจเสียดสีเพียงเล็กน้อย สติผมก็แทบเตลิดไปหมด .. ทั้งยังความมึนเมาในร่างกายที่ทำให้ลืมอาย
ความต้องการที่พุ่งขึ้นสูง ทั้งที่อีกฝ่ายแค่แตะสัมผัสกัน ยังไม่ได้เล้าโลมอะไรมากมายเลย
“ฮ๊ะ…อ่าห์ พี่สิง …พี่สิง พี่สิง”
ผมเหมือนคนสติหลุดที่เริ่มพร่ำเพ้อ มือเกี่ยวกอดคนบนร่างซุกใบหน้าแดงก่ำลงกับลาดไหล่อีกฝ่าย ไม่อาจต้านทานความรู้สึกของตัวเองได้อีกต่อไป
ได้แต่กระซิบเสียงแผ่ว ทั้งที่ยังซุกหน้าอยู่อย่างนั้น
“ช่วยผมที”
“หึ งั้น..ให้พี่ Treat บ้างนะคราวนี้”
ชุดเวทย์ที่ทับซ้อนหลายชั้นก็ไม่เป็นปัญหาต่อแวมไพร์ตัวร้าย มือซุกซนลูบไล้ส่วนอ่อนไหวที่อยู่ใต้ผ้าเนื้อดี จงใจลูบไล้หยอกเย้ายิ่งกระตุ้นอารมณ์ที่เริ่มทนไม่ไหว
“พี่สิง.. ฮ๊ะ อย่า อย่าแกล้งดิ”
“Trick or Treat ครับคุณนักเวทย์ พี่จำไม่ได้”
“พี่สิง..” เสียงผมที่เอ่ยออกมามันสั่นเครืออย่างควบคุมไม่อยู่ .. กัดริมฝีปากแน่นข่มอารมณ์ ถึงอย่างนั้นก็ยังตอบกวนตีนปนต่อว่าพี่มันออกไป
“ผมเลือก Treat แต่พี่กำลัง Trick ผม .. ไอ้ผีบ้า”
“ฮ่าๆๆ”
กว่าที่พี่มันจะเลิกแกล้ง มือเรียวสอดลงไปในกางเกง รูดรั้งปลุกเร้าแก่นกาย เพียงแค่แตะสัมผัสเบาๆ ขยับมือขึ้นลงเป็นจังหวะไม่กี่ครั้ง..ร่างกายร้อนผ่าวก็แทบจะ..
อ่าาา
ไม่ไหว.. จะทนไม่ไหวแล้ว
“อ่ะ.. โอ๊ยย พี่สิง เบาๆ เจ็.. อ๊า”
ผีตนนี้ ที่ไม่อ่อนโยนแบบไหนก็ยังคงอย่างนั้น อยู่ๆจะด้วยหมั่นเขี้ยวหรือไงไม่ทราบได้ แวมไพร์ตัวร้ายก็ใช้จังหวะเก็บเกี่ยว แอบดูดเลือดเขาเป็นอาหารอีกแล้ว
มันเจ็บโว้ยย ฮืออ
.... ปกติเจ็บ แต่ตอนนี้ ... ทั้งเจ็บทั้งเสียว ฮึก .. หมดกัน
ผมเชิดหน้าขึ้น กัดริมฝีปากแน่นจนเจ็บ รู้สึกทรมานจากฟันคมๆทั้งยังความร้อนรุ่มปั่นป่วนในกาย ทั้งฝ่ามือที่ขยับตอบสนองส่วนอ่อนไหว ทั้งความรู้สึกเจ็บจี๊ดจากต้นคอ กับกลิ่นเลือด ..
เพียงไม่นานความต้องการก็แตะถึงจุดสูงสุดโดยที่พึ่งเริ่มเกมส์รักแค่ไม่กี่นาที
“อะ อะ อา อ๊า” ปลดปล่อยคราบอุ่นร้อนเปรอะเปื้อนเลอะมือคนพี่ แววตาอีกฝ่ายเต็มไปด้วยความรักความหลงที่ทอดมองมายังคนที่นอนเหนื่อยหอบหน้าแดงเรื่อ..
..
ไม่ ไม่ ไม่จริง ความหายนะมันยังไม่จบแค่นั้น .. ทั้งที่พึ่งปลดปล่อย
..มันยังไม่รู้สึกดีขึ้นเลยซักนิด
ยังไม่พอ..
“หืม ทำไมเสร็จเร็วจังครับ.. ที่รัก”
พี่มันก้มลงประกบริมฝีปากคลอเคลียหยอกเย้า พรมจูบบนเส้นผม ข้างแก้ม ไล้วนเวียนพลางมองสบตากันอยู่แบบนั้น ไฟที่ยังวนเวียนไม่มอดดับอยู่ในกายผมก็ตีตื้นขึ้นให้รู้สึกอยากจะ... ขึ้นมาอีก … แย่แน่ๆ
รู้ตัวอีกทีผมก็ดึงแขนอีกฝ่ายลงมาใกล้ ประทับจูบอย่างหิวกระหายเหมือนคนขาดน้ำใกล้ตายในทะเลทราย ..
ฤทธิ์ลูกอมปีศาจนั่นทำให้ผมกลายเป็นใครอีกคนที่แม้แต่ตัวเองยังตกใจ พี่มันก็คงแปลกใจเพราะปกติไม่บ่อยที่ผมจะรุก.. และรุกแรงขนาดนี้
ในขณะที่ปากยังไล่จูบไม่ยั้ง สอดแทรกเรียวลิ้นเข้าหา พี่มันก็เปิดทางให้ไม่ขัดใจ ปล่อยให้ผมทำตามต้องการ ผมไล้มือลงปลดกางเกงที่ขวางทางอย่างรีบร้อน แอบเห็นอีกฝ่ายกระตุกยิ้มร้ายพึงพอใจ
“พี่ ผมไม่ไหวแล้ว .อ…อือ ช่วยหน่อย”
วอนขอออกไปอย่างลืมอาย หลังจบคำพูดนี้เท่านั้น ในสมองก็ไม่รับรู้อะไรอีกเลย
..นอกจากแรงจากมือที่สอดเข้ามาในกลุ่มเส้นผมนุ่ม กดรั้งอยู่ที่ศีรษะ สีหน้าเพ้อๆของพี่สิงโตที่ไม่ค่อยได้เห็น อืออ ดีแฮะ
ดีจนอยากทำให้บ่อยๆ..
“..พี่จะได้รู้ว่าจริงๆนักเวทย์ก็เก่งไม่น้อยกว่าแวมไพร์ ผมจะทำให้พี่แพ้ราบคาบเลย
เผลอยั่วพร้อมส่งเสียงยียวนเจ้าเล่ห์ ผมไม่ค่อยเป็นฝ่ายปรนเปรอให้อีกฝ่ายหรอกครับ.. ถึงเวลาก็โดนผีใจร้อนจับกินทุกที .. ถึงตอนนี้ผมจะใจร้อนเหมือนกัน แต่ก็อยากค่อยๆละเลียดชิม.. หมายถึงค่อยเป็น ค่อยไปน่ะ
.. เพราะนี่มันรอบที่เท่าไหร่แล้วก็ไม่รู้.. ผมเหนื่อย ร่างกายมันต้องพัก
ถึงมันจะยังไม่หายความรู้สึกแปลกๆซะทีเดียวก็เถอะ
“อ่า คริส ดี.. ฮืม
“ชอบไหม”
“ไม่แค่ชอบหรอก.. พี่.. .. รักคริส”
ผมไม่ตอบอะไร ช้อนตามองอีกฝ่าย ยิ้มให้ ..นานสองนานที่อยู่แบบนั้น ให้รางวัลเจ้าผีร้ายอย่างพึงพอใจยิ่งกว่าได้ลูกอม
เร่งจังหวะจนเกือบจะสำลักอยู่หลายครั้ง .. รับรู้ได้ว่าพี่มันกำลังจะถึงฝั่งฝัน .. แต่จู่ๆคนพี่ทักท้วงให้หยุด พลิกร่างด้วยความเร็วให้ผมกลับมานอนลงบนเตียงกว้าง .. และกลับมาคุมเกมส์อีกครั้ง
จะแพ้มันก็เรื่องความเร็วและพละกำลังเนี่ยแหละ
“พี่สิง.. หยุดทำไม ยังไม่..”
“พอแล้ว..”
..กับแรงกระแทกกระทั้นที่ ..จะเท่าไหร่ก็ยังไม่พอซักที
กับเสียงแหบพร่าของผมเพราะพร่ำร้องเรียกชื่อพี่มันไม่หยุด
..หนึ่งรอบ สองรอบ สาม… อ่าห์ ไอ้ลูกอมนรก จะไปเผาร้าน
… แต่ก็รู้สึกดีแฮะ หรือไปขอซื้อต่อดี
… แต่ก็รู้สึกดีแฮะ หรือไปขอซื้อต่อดี
“อ๊า พี่สิง แรง แรงอีก”
“อืมม เดี๋ยวตื่นมาก็เจ็บไปทั้งตัวหรอก อย่าบ่นพี่นะ”
“ช่างมันพี่ เร็วๆไม่ไหวแล้ว”
“ใจร้อนจังครับ”
“ฮ๊าห์ อ่ะ อาาา”
“ฮืม คริส บอกว่าอย่ายั่วพี่ไง”
..
“อีกรอบมั้ย”
No comments:
Post a Comment