MOTEL SPECIAL | CUT - NAUGHTY CAT

โอบกอดแมวน้อยไว้หลวมๆ ..


ถึงร่างเขาจะเป็นมนุษย์ปกติ นิสัยใจคอก็คริสคนเดิม
.. พนักงานตัวแสบเอาแต่ใจ มันไม่ได้มีอะไรเปลี่ยนแปลงไปซักนิด

แต่ที่ออกจะแปลกไปซักหน่อยก็หูกับหางของเขานั่นแหละ
มันน่ารักจนสิงโตอยากจะจับๆลูบๆ

ยิ่งท่าทีบางอย่างที่ได้สัญชาตญาณแมวเพิ่มเข้าไปด้วยแล้ว



ทาสแมวอย่างเขาก็เหมือนจะตายให้ได้
ขออะไรมา คงยอมให้หมดเลยทุกอย่าง



“คุณสิงโต..ปล่อย ไม่เล่น ลุกไปเลย”

คนที่โดนคร่อมขังอยู่กับเตียงส่งเสียงท้วง ร่างบอบบางขยุกขยิกจะหนีตัวออก เหมือนแมวดื้อๆไม่ชอบให้กอดยังไงอย่างนั้น



เห็นแบบนี้ทาสแมวทุกคนก็ต้องแกล้งทั้งนั้นแหละครับ
หน้างอๆนั่นน่ารักมากกว่าน่ากลัว




แต่ที่ไม่เข้าใจน่ะ ..

สิงโตเลิกคิ้ว
ยิ้มมุมปาก มองคริสก่อนจะพยักพเยิด ส่งสายตาให้อีกฝ่ายมองตาม




..หางน้อยๆยังเขี่ยเกี่ยวแขนเขาไปมาอยู่เลย

แล้วแบบนี้น่ะเหรอคนที่บอกให้ปล่อย




“ปิดความรู้สึกยากแล้วนะครับแบบนี้ หืม แมวน้อยของผม”


ก้มหน้าลงไปใกล้ กดริมฝีปากลงไปบนเส้นผมหอมๆ พอเห็นแมวดื้อจะยกมือปัด สิงโตก็รีบถอยออก ไม่วายเอ่ยเบาๆ ขณะขยับอยู่ชิดใกล้



"จริงๆก็อยากให้ผมอยู่ใกล้ๆใช่ไหมล่ะ"


"ใครจะไปอยาก .. เหอะ"

พูดไปก็เหมือนจงใจต่อต้านตัวเอง หรือไม่ก็อาจจะเพราะคนพึ่งอยู่ในสภาวะแมวน้อยฝึกหัดยังไม่ชินกับการควบคุมหูและหางแมวๆของเขา

.. แต่ก็น่าจะทำได้สำเร็จ ในเมื่อตอนนี้อีกฝ่ายสามารถบังคับลดหางตัวเองออกจากการแตะนัวเนียแขนเจ้าทาสได้สำเร็จ



ว้า.. น่าเสียดาย ยังอยากสัมผัสขนนุ่มๆอุ่นๆอยู่เลย



"ฮ่ะๆๆๆ ก้าวร้าวใส่ผมได้แล้วแบบนี้ .. ไม่คิดมากแล้วเนอะครับ"

"ผมไม่ได้คิดมากซักหน่อย"


"เหรอ.. เมื่อกี๊ไม่รู้ใครยังงอแง นอนหงอยหูลู่หางตกอยู่เลย"

"คุณสิงโต!"



ถึงจะโดนแมวเหมียวขู่ฟ่อๆใส่ ใช่ว่าทาสอย่างเขาจะกลัวเสียเมื่อไหร่ ยิ้มให้ก่อนจะส่งมือลูบไล้เส้นผมอีกฝ่าย .. แต่พอเรียวนิ้วเลื่อนไปใกล้หูแหลมๆ เจ้าเหมียวก็แทบจะสะบัดออกทันที


"ลุกไปเลย!"


... เขาคงรู้ตัวแล้วสิ ขอจับนิดจับหน่อยก็ไม่ได้



ดวงตาคมกริบมองมา สิงโตยกมือสองข้างยอมแพ้ แต่รอยยิ้มที่ประดับอย่างกวนประสาทนั่น ตรงกันข้ามสุดๆ



“อยากให้ผมลุกจริงเหรอ”

ขยับท่าทางเหมือนจะลุกนั่งดีๆ ถึงอย่างนั้นแขนก็ยังคร่อมขังแมวน้อยไว้ไม่ให้ไปไหน ดึงมือข้างหนึ่งเข้าใกล้ตัว

.. ขยับปลดกระดุมกางเกงตัวเองด้วยมือข้างเดียว ..




“จริงๆผมก็ลุกแล้วนะ ลุกตั้งแต่คริสมาซบ ถูๆไถๆตอนแรกแล้ว”


“นี่คุณ!”

แมวน้อยยกมือขึ้นดันใบหน้าทะเล้นของอีกคนเต็มแรง
สิงโตหัวเราะ ย้ายมือไปจับข้อมือบอบบางนั่นไว้



"ทำไมเจ้านายทำร้ายทาสแบบนี้ล่ะครับ"

"ถ้าคุณไม่หยุดกวน ได้โดนยิ่งกว่าทำร้ายแน่"



คริสถอนใจเอือมๆกับไอ้ลูกค้าตัวปัญหา .. แม้จะตัดพ้อก็ไม่ได้ทำให้รู้สึกสงสารหรอกนะ สงสารตัวเองมากกว่า เครียดเรื่องกลายเป็นแมวก็เครียด ต้องมาออกจากห้องไปไหนไม่ได้ แถมตอนนี้มานอนลุกไม่ได้อยู่กับคนบ้าๆนี่อีก



.. ถึงแม้ว่าการ.. ไม่ต้องอยู่คนเดียว ในเวลาสับสนไม่สบายใจแบบนี้

มันจะ.. ดีมากๆ ก็เถอะ
ปฏิเสธไม่ได้เลยว่า.. การมีอีกฝ่ายอยู่ มันทำให้จิตใจว้าวุ่นสงบลงบอกไม่ถูก



อาจจะเพราะมัวแต่คิดอะไรเรื่อยเปื่อย ร่างบางสะดุ้งตกใจ ยามที่รู้สึกถึงสัมผัสจากริมฝีปากอุ่นๆกดลงมาบนนิ้วมือ

มือที่ตอนนี้โดนจับไว้


"คิดอะไรอยู่ครับ.. คิดถึงผมอยู่รึเปล่า"
"..."

กำลังจะเอ่ยบอกว่า ไม่  แต่พอเห็นท่าทางที่อีกฝ่ายกำลังจับมือ ..
มือที่วางหงายจับมือเขาที่วางทาบทับอยู่ด้านบนแล้ว


แทบจะลืมคำพูดเมื่อกี๊ไปหมด

... เขามาอยู่ในท่านี้ได้ยังไง!




"อยากได้อะไรครับ ส่งมือมาแบบนี้ เหมียวๆ"

คริสรีบดึงมือกลับไวเท่าความคิด



"ทีแรกผมจับข้อมือคริสไว้ก็จริงเพราะคริสจะทำร้ายผม .. แต่เมื่อกี๊ผมปล่อยแล้วนะ
.. เห็นเหม่อๆ พอผมยื่นมือแบไปตรงหน้า คริสเอามือมาวางบนมือผมทันทีเลย .."


!!


ตลกละ ใครมันจะไปทำท่าเหมือนแมวขอขนมกัน ไอ้ลูกค้าโรคจิต

.. หรือว่า จะทำไปแบบไม่รู้ตัวจริงๆ





สิงโตเห็นอีกคนทำหน้าไม่เชื่อก็ทำเพียงแค่ยิ้มเอ็นดูให้ ลอบถอนใจกับตัวเอง



ส่งมือจับใบหน้าแมวน้อย เกลี่ยไล้นิ้วโป้งลูบสัมผัสแก้มไปมาเบาๆ




“ถ้ามากกว่านี้ไปเรื่อยๆคงจะแย่ .. รู้ไหม..ผมติดคริสจนจะบ้าตายอยู่แล้ว”

"..."




"หือ?!"

ถ้าเป็นปกติ แน่นอนว่าคริสคงจะสะบัดหน้าหนีอย่างไม่ต้องสงสัย .. ท่าทีดื้อรั้น โดยเฉพาะเวลาที่ถูกสัมผัสแบบไม่ทันตั้งตัว

แต่... ตอนนี้ แววตากลมดุ .. ดูอ่อนลงแปลกๆ
เสียงฮึมฮัมในคอ มาพร้อมกับท่าทีที่ทำให้สิงโตแปลกใจ



"อืออ"


สิงโตที่กำลังตกใจกับท่าทีแปลกไปของแมวน้อย .. หยุดมือที่กำลังลูบไล้เกลี่ยใบหน้า

เพียงเท่านั้นที่หยุดการกระทำ .. ก็ต้องแปลกใจหนักกว่าเก่า

ยามที่แมวน้อยตัวร้ายหลับตาพริ้ม
แล้วเริ่มถูไถใบหน้าเข้ากับมือเขาแทน



"อือ"

"คริส?!.."



"เอาอีก"



สิงโตมองคนที่ยังคงหลับตา พูดพึมพำเสียงอ่อย
.. อยู่ๆอีกฝ่ายก็เหมือนหลุดการควบคุมกะทันหัน


ทาสแมวผู้โดนเอ่ยแบบนั้นถึงจะยังมึนงงปนใจเต้นแรงทำตัวไม่ถูก .. แต่ก็ต้องตามใจแมวน้อยอย่างเสียไม่ได้




เกลี่ยนิ้วที่หยุดชะงักนิ่ง เริ่มลูบไล้ใบหน้าเนียนไปมาช้าๆเหมือนตอนแรก

.. !!




ตอนนี้นอกจากจะหลับตาพริ้มพึงพอใจ ออดอ้อนเข้าหามือเขาให้หัวใจทำงานหนักยังไม่พอ
เจ้าแมวน้อยตัวร้ายยังจงใจปรับองศาเองอย่างเอาแต่ใจ

บีบบังคับให้เขาส่งมือลูบๆทั้งใบหน้า ไปจนลำคอขาวๆไล้ไปปลายคาง



ชักจะเกินไปแล้ว .. อาาา ไม่ไหว แบบนี้แย่แน่ๆ 




สิงโตดึงมือกลับไม่ยอมตามใจเจ้าเหมียวต่อ
ไม่ใช่อะไรนะ .. ที่ว่าจะให้เขาลุกออกไปตอนแรก ..

ตอนนี้อาจจะต้องรีบลุกจริงๆ ก่อนสิ่งที่อยู่ในการเกงมันจะลุกขึ้นมาคึกคักไปมากกว่านี้




"คริสสส อย่าแบบนี้สิครับ.."


ที่จริงก็ไม่อยากจะรังแก .. คนกำลังอ่อนไหว ไม่สบายใจ ไม่ใช่เวลาเหมาะที่จะฉวยโอกาสตอนที่อีกฝ่ายรู้สึกไม่ดี



คนที่โดนขัดใจลืมตาขึ้น ดวงตากลมดุร้ายเหมือนแมวมองมาไม่พอใจ


"คุณสิงโต.."



พอถูกเรียกด้วยเสียงหงุดหงิดแบบนั้น ก็ค่อยสบายใจหน่อย สติกลับมาปกติแล้วสินะ
รู้ตัวไหมเนี่ยว่าทำท่าทางแบบไหนไป แต่ไม่พูดไม่บอกดีกว่า เดี๋ยวอีกฝ่ายจะเขินแล้วเจ็บตัวอีก หึหึ



"หยุดทำไม"


"ห๊ะ?! ว่าไงนะครับ"



"ทำอีก"



ทั้งสีหน้าทั้งน้ำเสียงแสนหงุดหงิดนั่น ... ก็เหมือนปกติ
แต่ไอ้การขอให้เกาคางให้อีกนี่มันไม่ปกติสุดๆเลย





"คริส.. เดี๋ยวก่อน ใจเย็นๆ"


สิงโตขยับตัวลุกขึ้นนั่งดีๆ .. เขาอาจจะทำท่าทีให้อีกฝ่ายหงุดหงิดจนกลายเป็นเผลอรับนิสัยแมวๆโดยไม่รู้ตัว แต่ยิ่งพอเว้นระยะออกห่างแบบนั้น .. กลับกลายเป็นว่าหางสีดำของเจ้าเหมียวที่ยังคลอเคลียน่ารักตอนแรกเริ่มแกว่งแรงๆไปมาอย่างไม่พอใจ



"จะไปไหน!"

เสียงหงุดหงิดงอแงช่างเหมือนแมวที่ไม่ได้ดั่งใจ ..



"นั่งดีๆครับ .. มานี่มา ลุกขึ้นมานั่งดีๆ"


นี่เป็นน้อยครั้งในรอบรู้จักกัน ถ้าไม่นับตอนที่คริสป่วย .. ที่สิงโตจะยอมถอยให้ตั้งตัวตั้งสติ .. เพราะมักจะเป็นเขาที่สติขาดกดอีกฝ่ายจมเตียงอยู่ร่ำไป



"..."


ไม่มีเสียงตอบ ร่างบางขมวดคิ้วใส่ .. สีหน้าไม่พอใจพร้อมกับการขยับตัวยอมลุกขึ้นมาจากเตียง

หางสีดำที่แกว่งไปมาดูท่าไม่ค่อยดีนัก




และยังไม่ทันจะตั้งหลักหรือตั้งรับอะไร เจ้าแมวน้อยก็กระโจนมาใส่อย่างแรง

ถ้าร้องเมี๊ยวดังๆได้ คงร้องให้ได้ยินแล้ว.. แต่พอดีว่านี่คนไม่ใช่แมว
.. เอ่อ .. แต่ก็ใกล้เคียงอยู่





พลั่กกก

"เฮ๊ยยย ... "

สิงโตล้มตามแรงลงไปนอนหงาย แมวน้อยทาบทับอยู่ด้านบน .. ใบหน้าที่ก้มลงมาใกล้ดูเหมือนจะตะปบ


.. วูบหนึ่งที่รู้สึกเหมือนเลี้ยงแมวอยู่จริงๆ จนเผลอยกมือขึ้นกันใบหน้าจากกรงเล็บแหลมๆนั่น




.. แต่ลืมไปแมวตัวนี้ไม่มีกรงเล็บซักหน่อย





"..."



แผล่บๆ




ไม่มีกรงเล็บ ไม่มีแรงตะปบใดๆทั้งนั้น ... แต่สิงโตคิดว่าเขาอาจจะตายอยู่ตรงนั้นแล้ว

พอที พอที ..
เหมือนเส้นสติความอดทน อดกลั้นขาดผึง ณ ตรงนั้น




ลดมือลง แววตาประกายเหมือนสิงโตล่าเหยื่อมองแมวน้อยที่ยังคงมีร่องรอยความไม่พอใจ มองหงุดหงิดตอบกลับมาทั้งยังส่งปลายลิ้นไล้เลียมือเขา

ช้าๆ เหมือนแมว



เหมือนแมวมากเลย

หึ ..



"ผมยอมแล้วครับ .. มาใกล้ๆสิ ถ้าอยากให้ลูบ เดี๋ยวจะลูบไม่ปล่อยเลย"





.


.








"อืออ"

จัดการดึงร่างเจ้าเหมียวตัวแสบให้หยุดจากการเลียมือเขา ประกบปากจูบไปด้วย ใช้มือข้างหนึ่งปลดเสื้อผ้าอีกฝ่ายไปด้วยอย่างชำนาญ




แทนที่แมวน้อยจะขืนตัวออก กลับยอมให้จับง่ายๆ .. ก็แค่เพราะทำให้พึงพอใจ

จูบเล้าโลมไป มือข้างที่ว่างเกลี่ยลูบปลายคางเขาไปมา เชยขึ้นรับจูบ



สิงโตขยับมานั่ง โอบรอบเอวดึงอีกฝ่ายลงมานั่งตัก หางยาวๆที่เกลี่ยปัดไปมาอยู่บนผิวกายเขาชวนให้อารมณ์พุ่งขึ้นสูง ไหนจะปลายหูปุยๆที่ขยับเล็กน้อยไปมาดูน่ารักจนอดใจไม่ไหว


ก้มหน้าลงไปใกล้หูแมวน่ารัก ส่งลิ้น เลียฉกชิมเจ้าแมวดื้อ เม้มย้ำไปมาจนได้ยินเสียงอีกฝ่ายร้องคราง ถดตัวหนี



"อื้อออ คุณสิงโต อย่า"
"อย่าอะไรครับ"

"อ๊ะ.. มัน.."

"มันทำไมเหรอ"




ยิ่งเห็นท่าทางบิดเร้าๆหนีสัมผัส ทั้งนั่งตักเขา ..
ลอบมองใบหน้าด้านข้างขึ้นสีเรื่อ แมวน้อยอ้าปากหอบหายใจ

ทำไมเขาจะไม่รู้ล่ะ .. จุดอ่อนไหวแบบนี้ พอโดนจู่โจมก็คงรู้สึกดีจนจะทนไม่ไหว



ยิ่งรู้จุดอ่อนก็ยิ่งอยากแกล้ง




"คุณ!.. พอแล้ว อย่า ... อ๊า"

"จะเสร็จเหรอครับ.. ยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะ"




พลั่ก



หน้าขาโดนมือบางฟาดใส่แรงๆโทษฐานพูดจาไม่เข้าหู ..




"ฮ่ะๆๆๆๆ ทำไมน่ารักอย่างนี้เนี่ย .. รอกันก่อนนะ อย่าพึ่งรีบ"

"คุณสิงโต หยุดก่อน ...    มัน... อ๊ะ ..... อึก"




ไม่ต้องเสียเวลาเล้าโลมมากมาย .. ดูจากท่าทางคงใกล้พร้อมเต็มที่แล้ว เห็นแบบนั้นเขาก็ส่งเรียวนิ้วช่วยเตรียมความพร้อมให้ ..

อาา .. หรือไม่จำเป็นแล้วกันนะ




หางสีดำคลอเคลียอยู่ใกล้ตัว .. เห็นแล้วอดไม่ได้ที่จะส่งมือไปลูบสัมผัส


ยังลูบได้ไม่ถึงสามวิ แมวน้อยก็รีบคว้าหางตัวเองไปไว้กับตัวทันที




"คริส--"

"อย่าจับ"

"ทำไมล่ะครับ"


"ผมไม่ชอบ.... อ๊ะ"



กลั่นแกล้งดึงนิ้วที่แช่ค้างในร่างอีกฝ่ายออก .. ขยับตัวเบียดเข้าใกล้อีก
แม้ตอนนี้ร่างของอีกคนจะอยู่ในท่าหันหลังให้

เขาขยับเข้าใกล้จนหลังของคนที่นั่งตักสัมผัสแนบชิดแผ่นอกกว้าง
คลอเคลีย บังคับดันใบหน้ามารับจูบ





"อือ อืมม อือ"



ขยับย้ายมือทั้งสองข้างประคองรวบเอวคนอยู่บนร่าง ปรับตำแหน่งกดเข้าหาตัว

เคลื่อนกาย ค่อยๆกดส่วนแข็งขืนสวนเข้าหาเขาอย่างใจเย็น




"อ..โอ๊ย .. คุณสิงโต"

"เจ็บเหรอ ไม่เป็นไรนะ ผมจะเบาๆ"



ลูบเส้นผม ปัดผ่านใบหูน้อยๆ


คริสเผลอละมือที่จับหางตัวเอง คลายออก เปลี่ยนไปจับผ้าปูที่นอนแน่นจนยับยู่ยี่




หางแมวปัดไปมาบนตัวคนประคองกอด ..

ปล่อยให้อีกฝ่ายปรับตัวซักพัก สิงโตค่อยๆขยับกาย กระแทกเข้าออกช้าๆ ไปจนแรงขึ้นแรงขึ้น
เสียงครางเครือแว่วหวานพึงพอใจของแมวน้อยทำให้เขาแทบบ้า



ยิ่งเร่งจังหวะรักแรงมากเท่าไหร่ คนนั่งบนตักก็แทบจะทรงตัวไม่อยู่ เขากระแทกกาย จับยึดตัวอีกฝ่าย จัดท่าทางให้ถนัดขึ้น ดันบังคับให้เจ้าแมวน้อยอยู่ในท่าคลานเข่า




ยิ่งแบบนี้ .. หางแมวสวยๆก็ปัดป่ายไปมา ล่อตา..
ให้ตายเถอะ..
มันน่าจัดการให้ร้องไห้


..




"อื้อออ ... !!  อ... อ๊า คุณสิงโต"


แมวน้อยส่งเสียงร้องท้วงยามที่โดนกระแทกเข้าถูกจุด ..

คนกลั่นแกล้งไม่หยุดเท่านั้น ยิ่งเห็นใบหน้าน่ารัก ยิ่งน่า.. ทำร้ายยิ่งขึ้นในร่างแมวน้อยแบบนี้



อดใจไม่ไหว ส่งมือไปจับหางยาวๆนั่นเล่น ทั้งกระแทกกาย เข้า ออกไปด้วย

อืมมม .. เซ็กซี่จังครับ




"อื้อออ คุณสิงโต ปล่อย! อะ ... ฮ๊า"


"หื้มม นี่ก็จุดอ่อนเหมือนกันเหรอ"


"ไอ้..  อ๊ะ อ๊าา  อ..."


"ตรงนี้เหรอครับ"


"คุณสิงโต!!"


"เรียกอีกสิผมชอบ"


"..โร..ค จิต"


"หึ"







แฮ่ก แฮ่ก



"พร้อมกันไหมครับ.."



...



เขาจับตวัดอีกฝ่ายเปลี่ยนท่าลงมานอนราบกับเตียง คร่อมทาบทับ ..
ขยับกายทั้งมองเห็นหน้าคนใต้ร่างเต็มๆตา


แบบนี้ก็วิวดีเหมือนกัน




ดวงตากลมโตคลอน้ำใสๆ ตามอารมณ์ที่ใกล้แตะถึงฝั่งฝัน หางแมวคลอเคลียบนเตียง
มือบางดันอยู่บนหน้าอกเขา .. น่าฟัด




"อ่า... "




"อ ..อ๊าาา"





.

.





โอบกอดเจ้าแมวน้อยที่นอนหมดเรี่ยวแรง สิงโตทิ้งตัวลงฟุบอยู่ข้างๆ ตะแคงมองเจ้าแมวน้อยที่นอนหงาย ตัวเปรอะเปื้อนทั้งของตัวเองและของเขา




"...เลอะเทอะหมดแล้ว ไปอาบน้ำก... "


!!!





คำพูดที่จะพูดถูกกลืนหาย ..




แมวน้อยที่ยังไม่เลิกนิสัยแมวๆที่จะฆ่าเขาให้ตาย
เหมือนตายแล้วเกิดใหม่เพื่อตายอีกซ้ำๆ


ในตอนนี้ ภาพที่เห็น ..
มือบางกำลังส่งลิ้นเลียหลังมือตัวเองไม่ต่างจากแมวเหมียวทำความสะอาด




แผล่บ แผล่บ


..จะทำความสะอาดก็ได้แต่ต้องไม่ใช่ตอนที่ตัวเปรอะไปหมดแบบนี้


อา... ถ้าจะอีโรติกขนาดนี้

..ไม่ต้องอาบแล้วน้ำ




"อืออ"



"ชอบอาบน้ำแบบนี้ก็ไม่บอก .. เดี๋ยวผมช่วยเลียไหม"






.. กว่าเขาจะรู้ตัวว่าทำอะไรลงไป ..

ก็คงสะอาดทั้งตัวแล้วล่ะ



แมวน้อยของผม









TBC --- ต่อในทวิตเตอร์นาจา

MOTEL | CUT.17 - Seventh heaven .. in the galaxy

จู่โจมบดเบียดริมฝีปากประโคมจูบเอาแต่ใจหวังให้เขาคล้อยตามบ้าง.. แต่ก็ไม่

หึ

เขาจะรู้ไหม ความพยศนั่นยิ่งจุดไฟรุ่มร้อนในตัวผมยิ่งกว่าเดิม

เขาสะบัดตัวจะหนีออกจากมือที่วนเวียนสัมผัสปัดป่ายไปตามตัว

สุดท้ายเขาก็หันหน้าหนีริมฝีปากออกได้สำเร็จ แต่ก็ช้ากว่าผมที่ดันเขากระแทกติดผนังห้องน้ำ

พลั่ก

ผมยิ้มมุมปาก กดเขาไว้กับผนัง มองสบประกายตาแวววาวที่เริ่มขุ่นเคืองเหมือนมีไฟลุกโชนจางๆ

อย่ามองแบบนั้นสิครับ โมโหเหรอ น่าฟัดชะมัด

“หนาวไหม .. เดี๋ยวผมกอด”

“!!ปล่อย... อื้ออ!! อ..อือ”

ประกบจูบเขาย้ำๆอีก มือบางเริ่มผลักไส แต่ผมจัดการรวบมือเขาไว้ด้วยมือข้างเดียว ส่วนอีกข้างที่ว่าง ค่อยๆปลดเสื้อยีนส์ชุ่มน้ำออก หล่นกองพื้น

ส่งมือเข้าไปลูบไล้ผิวกายเนียนมือ

คิดถึง ..คิดถึงแทบแย่

เขาดิ้นอย่างนี้คงถอดทุกอย่างได้ยาก .. ไม่ถนัด ไม่เหมือนอยู่แนวราบ

แต่ไม่ต้องถอดก็ได้ ช่างมันเถอะ

!

อ๊ะ อ๊ะ ผมละริมฝีปากออกนิดหน่อย ทันท่วงที ยามที่ส่งลิ้นเข้าไปหยอกล้อ แล้วอีกฝ่ายทำท่าจะกัดลิ้นผม

เร็วไปสิบปีครับน้อง ถ้าจะเล่นกับเสือเพลย์บอยอย่างผม รู้ทันหมดแหละ ... จะทำร้ายผมท่าจะยากหน่อยนะ

เห็นแบบนี้แล้ว ผมก็ส่งยิ้มร้าย ยอมถอนจูบออก ไม่ได้กลัวนะ .. อยากโดนด่า

“คันฟันเหรอครับ เดี๋ยวผมหาอย่างอื่นให้กินเล่นทดแทนเอาไหม.. อร่อยกว่าเยอะเลย”

ใบหน้างอง้ำกับดวงตาแข็งกร้าวดูน่ารักมากกว่าจะทำให้ผมกลัว

“ถอยออกไป คุณสิงโต!”

ผมยิ้มให้ แกล้งพูดลอยๆไม่สนใจท่าทางอารมณ์เสียกับน้ำเสียงกดต่ำนั่น

“..เพียงคุณตกลงเดทกับผมตอนนี้ แถมฟรีอาบน้ำให้..พร้อมบริการนอนกอดคุณไปทั้งคืน

บริการพิเศษเฉพาะคริส..จากผม”

“ไอ้โรคจิต ปล่อยนะเว้ย”

“จุ๊ๆ.. พึ่งรู้เหรอครับ ว่าผมโรคจิต”

แกล้งจุ๊บเขาซ้ำๆ อีกฝ่ายพยายามสะบัดหนีอย่างรำคาญ บอบบางแบบนี้ยังไงก็สู้แรงผมไม่ได้หรอก

“ผมก็ว่าผมเป็นโรคจิต..ใจ เป็นของคริสหมดแล้วไง”

“ปัญญาอ่อน”

ผมหัวเราะยอมคลายมือออก แมวน้อยเอามือดันหน้าผมออกห่าง ทั้งดัน ทั้งผลัก พยายามจะเดินหนี

แต่..

“ตั้งสามหมื่น ------ จะขัดใจลูกค้าจริงเหรอ เฮ้ออ”

พอผมพูดเรื่องเงินขึ้นมา

เหมือนเขาจะนิ่งไป

..หึ น่ารัก..

อยากรู้เลยที่นี่เขาสอนพนักงานม่านรูดยังไง ให้ดึงดูดใจกว่าเด็กขายบริการ

อ่อลืมไป เขาเกินขั้นพนักงานไปเยอะแล้ว

ต่อให้เขาเคยบอกว่าไม่ขาย... ผมก็จะซื้อ

จะมารอ มาขอซื้อมันทุกวันเนี่ยแหละ

“ทำไมล่ะครับ เสียใจจัง ขัดขืนแบบนี้.. หรือเงินที่ให้มันน้อยไป”

“...”

“ครั้งก่อนคริสยัง .. เต็มใจเลย”

เขาไม่เคยเต็มใจหรอก มีก็แค่ ยอมให้ผม .. เพราะเงิน

“..จะอาบน้ำก็ปล่อย!! คุณสิงโต ผมง่วงแล้ว”

“น่าๆ อาบน้ำผมก่อน .. เอ้ย! อาบกับผมก่อน เดี๋ยวพาไปนอน..นะ”

แกล้งกระซิบเสียงแผ่ว ทำเป็นพูดผิดอย่างน่าถีบ และเขาทำท่าจะยกขาถีบผมจริงๆ แฮะ

โว้วๆ..

แต่ช้าไปครับ .. ช้าไป

ยิ่งทำแบบนี้..

ยิ่งเปิดช่องให้ผมประชิดตัว

“ผมฟ้องเจ้าของที่นี่ได้ไหม พนักงานจะถีบลูกค้าเหรอ หืม หรือผมควร..ลงโทษ ด้วยตัวเอง”

ผมเบี่ยงหลบ ดันเบียดตัวเข้าใกล้เขา ใช้มือดันเรียวขาขาวข้างที่จะยกขึ้นปะทะใส่ผม

อาศัยจังหวะนั้นดันขาตัวเองแทรกตัวเข้าไปแทนที่

จงใจบดเบียดเสียดสีกลางลำตัวเขาผ่านเสื้อผ้าเปียกปอน

หึ

ผู้ชายด้วยกันทำไมจะไม่รู้

จุดอ่อนไหวต่อสัมผัสอันตราย

“..แต่ร่างกายคริสก็ต้องการผมไม่ใช่เหรอ”

“อ...”

มือบางเผลอยกหลังมือขึ้นปิดกั้นเสียงแว่วหวานที่เกือบหลุดแสดงอารมณ์ออกมา

ยิ่งผมกดเขาไว้ให้ไม่มีทางหนี..

แรงต่อต้านเหมือนจะอ่อนแรงลง

รู้สึกดีใช่ไหม

ปฏิเสธ .. แต่ร่างกายกลับคล้อยตาม

ผมจงใจขยับเรียวขาเสียดสีไปมาย้ำๆ

จ้องมองใบหน้าหวานที่หอบหายใจน้อยๆหันหน้าหนีไปอีกทาง

ลอบยิ้มกับท่าทางน่ารักนั่น

เขาจะปั่นป่วนเหมือนความรู้สึกผมบ้างไหมนะ

“อึดอัดเหรอ..ให้ผมช่วยนะ"

เริ่มรู้สึกควบคุมอารมณ์ไม่อยู่ แตะจูบเปะปะไปทั่ว ซุกไซ้คลอเคลียเหมือนฟัดตุ๊กตาตัวโปรด

“ผมอยากรู้จักคริส..ให้มากกว่านี้”

“ให้ผม.. เข้าไปได้ไหม”

หมายถึงเปิดใจ ให้ผมลองรู้จักบ้าง คิดอะไรล่ะครับ

"ไอ้..คุณสิงโต .. อย่า ออกไป! อ.."

ยิ่งห้าม ผมยิ่งแกล้ง

ยิ้มยียวนมองคนต่อต้านจะขยับหนีจากขาซุกซนของผม ทั้งที่ใบหน้าน่ารักเริ่มขึ้นสีเรื่อน่ามอง

"ทำไมล่ะครับ แต่..ตรงนี้ไม่เห็นบอกว่าอยากให้ออกไปเลยนะ"

"คุณมัน..อ๊ะ..อา"

เขายกมือดันร่างผมออก แรงอย่างกับขนนก

เบามากมาก หึ ไม่กระเทือนเลยครับ

ผมจุ๊บเบาๆลงบนมือเขาที่ยังเกเรดันผลักไสไม่หยุด

เมื่อไหร่แขนขาวๆนั่นจะเปลี่ยนเป็นโอบรอบคอผมบ้างนะ คงดีไม่น้อยเลย

"ไม่ชอบเหรอครับ เปลี่ยนบรรยากาศบ้างไง"

"ผมหนาว..ออกไปได้แล้ว"

"..ถ้าคริสไม่ดื้อ ป่านนี้คงเสร็จไปนานแล้ว"

ผมยิ้มให้เขา เห็นดวงตาดุๆตวัดมองทันทีที่ผมพูดจบ

"หมายถึง ..คง อาบน้ำ...เสร็จ นานแล้ว ไม่ต้องมาหนาวแบบนี้"

โธ่ แก้คำก็ได้ครับ

.

.

ประกบปากจูบลงบนกลีบปากนุ่ม สัมผัสเปียกๆ เปียกหมดทั้งตัวแล้วตอนนี้

แรงต่อต้านดูจะจางลงไป

น้ำจากเส้นผมเขาหยดใส่แขนผมยามบดเบียดแนบร่างกายชิดอีกฝ่าย แทบไม่มีอากาศผ่าน
จูบย้ำๆให้เขาหลงเคลิบเคลิ้ม หลงใหล

ถึงจะดื้อดึงใส่แค่ไหน ผมก็รู้สึกได้ มันเป็นความอ่อนโยนที่เขาชอบ แค่เขาไม่พูดออกมาเท่านั้นเอง

.. และมันก็เป็นความทะนุถนอมที่ผมเองก็ไม่เคยอยากให้ใครมากเท่าเขา

"อย่าฝืนเลยน่า รับรองผมไม่บอกใคร ว่าพนักงานที่นี่น่า...รักแค่ไหน ผมจะเก็บเป็นความลับ"

"แลกกับการที่คริสมีแต่ผมเป็นลูกค้าคนเดียวที่ได้ทำแบบนี้ก็พอ"

"..บ้..ารึไง อือ อืม"

ผมครางฮึมฮำในลำคอ ทนไม่ไหวยามกวาดสายตามองผิวขาวๆ สัมผัสร้อนผ่าวผ่านเนื้อผ้าที่เปียกจนบังอะไรไม่ได้แล้ว

อารมณ์ขึ้นมากครับ

..ขึ้นสูงลิ่วเลย อีกนิดสวรรค์รำไรแน่ๆ

ผมยังคงไล่ต้อนจูบ ไม่เปิดโอกาสให้เขาคิดอะไรออก มือก็ทำหน้าที่อย่างช่ำชอง ใช้ขาช่วยกดร่างเขาไว้ไม่ให้ขยับหนี มือก็ปลุกเร้าไปด้วย ค่อยๆปลดถอดกางเกงไปด้วย

ถ้าไม่ใช่ทักษะล่าเหยื่อร้อยเต็มของผม

บอกเลยไม่ใช่ทุกคนจะตะล่อมเหยื่อได้เร็วขนาดนี้

เร็วจนเขาเอ่ยปากด่าไม่ทันเลยครับ

..โดนจูบปิดปากอยู่ไง

!!!

"อื้อ อืออ อือ"

ยังไม่ทันเคลิ้มนาน แมวน้อยเริ่มกลับมาพยศอีกแล้ว

เสี่ยงจะโดนกัดลิ้นอีก ผมรีบถอนจูบออก เลิกคิ้วมอง

แต่มือก็ยัง... พยายามจะช่วยเขาให้ไม่เจ็บ แม้อีกฝ่ายจะไม่ให้ความร่วมมือก็ตาม

"อย่าดิ้นสิ มันยิ่งเจ็บนะ นิ่งๆ"

"อือ ปล่อยย เจ็บเว้ย ไอ้ลูกค้าโรคจิต ออกไป"

"ผมยังปล่อยไม่ได้นะ ผมยังไม่เสร็จ"

เดี๋ยวจะปล่อยให้.. สุดเลย ..รอก่อน

ดวงตาคมกริบของแมวน้อย มองผมอย่างไม่พอใจ

"คุณ มันเจ็บ!"

"อ่า นี่ขนาดแค่..เบาๆเองนะ ..ผมขอโทษที่ทิ้งช่วงนานไปหน่อย ก็คริสใจร้ายเองนี่นา ผมก็เสียใจสิ"

แกล้งตีหน้าเศร้าแต่ในใจกำลังยิ้ม ไม่ต้องรอให้เขาด่า

ผมถอนนิ้วมือที่ใช้ช่วยเล้าโลมเปิดทาง เปลี่ยนเป็นโถมตัวเองเข้าใส่จนร่างบางๆ หลังกระแทกผนัง

ส่วนแข็งขืนที่แทรกเข้าไปในร่างอีกฝ่ายได้ไม่เท่าไหร่.. แม้จะมีสายน้ำเป็นตัวช่วยอีกแรงก็เถอะ

อืมมมม.. เจ็บจริงด้วยแฮะ

ผมนิ่วหน้า แน่นจนเจ็บ เหลือบมองคนที่สั่นสะท้านแทบยืนไม่อยู่

แอบยิ้มที่เขาเผลอซุกหน้าเข้ากับไหล่ ทรงตัว ยกมือจากผลักอกผมมาขยำเส้นผมแทน

โห จี๊ดเลยครับ.. ทั้งเจ็บทั้งรู้สึกดี ไม่รู้ว่าเขาแกล้งเอาคืนรึเปล่าเนี่ย

ที่เจ็บกว่าข้างล่างก็บนหัวเนี่ยแหละครับ

..แมวน้อยของผม อย่ารุนแรงสิ..

"ซี๊ดด คริส .. เบาๆ"

"อึก... อา .. อ๊ะ อะ.. บอก..ตัวเองดิ"

ผมยกมือจับมือเขาที่ขยำอยู่บนหัวแทนคำตอบ ตรงนี้ต่างหากครับที่บอกให้เบา

แต่ถ้าเรื่องที่เขาให้เบา คงไม่ได้

..แรงผมยังเหลืออีกทั้งคืน ไม่ต้องห่วง..

เอื้อมมือไปกดสบู่เหลว ลูบไล้มือไปตามผิวกายเนียนนุ่ม

ทั้งขยับกายเข้าออก เข้าออก

ความลื่นปนฟองสบู่ เป็นยิ่งกว่าตัวช่วยอย่างดี

"เดี๋ยวอาบให้สะอาดเลย ทั้งสบู่โรงแรม ทั้งจาก.. สบู่ผม"

"ฮึก..พอแล้ว อะ..อ๊าา..อ"

"ชู่วว อย่าร้องดัง เดี๋ยวห้องข้างๆได้ยิน ผมหวง"

ยกมือปิดปากเขา มองสบตาแวววาวแสนสวยคลอไปด้วยน้ำตาในระยะใกล้

ไม่ไหวจริงๆครับ จะไม่ไหว

เฮ้ออ นี่มัน.. ขยี้หัวใจเกินไป

กระแทกย้ำซ้ำๆตรงจุดที่รู้ว่าเขาจะต้องชอบ

ผมย่อมรู้จักของโปรดของผมดี

สิ่งที่เขาชอบ ไม่ชอบ

ส่วนผมน่ะ.. ชอบเขาทุกอย่างเลย

"อือ.."

เสียงครวญครางแว่วหวานน่าหลงใหลที่โดนกั้นไว้ด้วยมือผม ผมประทับริมฝีปากจูบลงบนมือตัวเองทำให้ปลายจมูกเราคลอเคลียกัน

"อย่าร้องไห้..เจ็บเหรอครับ"

เขาขมวดคิ้ว มองผมเหวี่ยงๆ

อาจเพราะมันคงดูกวนประสาทที่ผมถามแบบนั้น

แต่ไม่ปล่อยเสียงหวานๆของเขาให้เล็ดรอดออกมาได้

ผมเปล่ากวนนะ

ก็ถ้าเขาไม่เจ็บ . . ก็คงรู้สึกมากแทบทนไม่ไหว ทรมานใช่ไหม

"หรือโมโหที่ผมไม่ไปทำที่เตียงดีๆ"

แกล้งหยอกเขา บดเบียดร่างกายแนบชิด

สัมผัสกระแทกเข้าลึกอีก

ความอุ่นร้อนที่สัมผัส ความหนาวมลายหายไปหมด

"โกรธผมเหรอ"

ผมคลายมือออก เปลี่ยนเป็นโอบกอดเขาแนบชิดขึ้นอีกด้วยมือเดียว

อีกมือเหรอ .. ก็ใช่แขนสอดยกขาเขาอยู่น่ะสิครับ

ถ้าไม่มีผนังยันไว้อีกทาง แมวน้อยเกเรของผมคงได้ลงไปกองกับพื้นแน่

"อ.. อย่าสำคัญตัว.."

"ไว้ผมจะรอให้คริส ให้ความสำคัญนะ .."

ส่งจังหวะสอดประสานจากเนิบช้า ไปจนรุนแรง

ย้ำๆ ซ้ำๆ

ฟังเสียงครางเครือที่พยายามสะกดกั้นแต่ก็ไม่อาจยั้งไว้ได้อยู่

"อืออ อะ .. อา..."

"อืมม คริสครับ.."

ผมมองใบหน้าหวานเต็มไปด้วยความต้องการไม่ต่างกันในตอนนี้อย่างเพ้อๆ

จะจักรวาล กาแล็กซี่

สุดสวรรค์ชั้นฟ้าไหนก็พร้อมจะประเคนให้เขา

ขอแค่ที่นั่น .. มีเราสองคนอยู่ด้วยกันก็พอ

แค่เรา..

-- กลับไปอ่านต่อที่เด็กดี --