HYDRANGEA | CUT #5 ความสัมพันธ์ : คนพลั้งเผลอ

สิงโตเอ่ยจบไม่ได้ฟังคำตอบหรือสีหน้าอึ้งค้างไปของคนใต้ร่าง


ริมฝีปากก้มลงซุกไซ้ กดจูบเอาแต่ใจที่ซอกคอขาว .. 
ไม่แค่นั้น อีกฝ่ายพยายามตีตราดูดดึงทำรอย

ข้อมือที่ถูกกดคลายแรงออกน้อยๆ




คริสตั้งสติได้ยกมือขึ้นเตรียมจะผลักดัน หากแต่อีกฝ่ายเคลื่อนริมฝีปากประกบทาบทับจูบลงบนกลีบปากบาง 



“อ..อือ”


สิงโตจูบเขา
จูบหวานล้ำเคล้ารสขมปร่าของเหล้า ..



แค่โดนจูบ..พาให้ใจเต้นไม่เป็นส่ำ



ตึกตัก ตึกตัก

โคตรแย่ เกลียดตัวเองชะมัด



สมองประมวลผลเหมือนขาวโพลนชั่วขณะ แทนที่จะผลักไส
มือบางกลับกลายเป็นโอบรอบคอคนที่คร่อมอยู่อย่างลืมตัว



ขยับริมฝีปากบดเบียด จูบตอบคนที่ยังคงมัวเมากับการพยายามสอดลิ้นเข้ามาในปากเขา




เมา.. แล้วตัวเขาเองล่ะ
เมาเหรอ ไม่ เขาไม่ได้แตะเหล้าซักแอะทั้งที่กะไปย้อมใจเต็มที่




ร้อยพันเสียงที่ร่ำร้องในหัวว่ามันไม่ถูกต้อง
อย่าเจ็บไปมากกว่านี้



..ไม่อาจต้านความต้องการเดียว..

ความรัก




“อืมม” เสียงฮึมฮำพึงพอใจจากคนที่คร่อมอยู่ ดังเรียกสติ..

และคริสรู้ในตอนนั้น ว่าเขาไม่ได้มัวเมาเพราะรัก




ไม่ได้พลาด
..แต่ตั้งใจ

มีสติครบร้อย แต่ปล่อยความรู้สึกครอบงำ




ปล่อย..

ยามที่เสื้อผ้าค่อยๆถูกมือแกร่งปลดออกจากร่าง



ทั้งที่มีโอกาสขัดขืนแรงได้ไม่ยากกับคนเมา

แต่กลับไม่ทำ




ดวงตากลมสบมองคนที่คร่อมอยู่



“..คุณสิงโต”


เจ้าของชื่อเหลือบตามองเล็กน้อย ก่อนจะละไปสนใจกับการใช้มือซุกซนเร่าร้อนของตัวเองไล่สัมผัสปัดป่ายไปตามตัวคนใต้ร่าง


ไม่ว่ามันจะสมควรหรือไม่ ไม่ว่าจะต้องเจ็บ

ก็แค่ปล่อยให้ตัวเองตามเกมส์ความปรารถนา สนองตัณหาอีกฝ่ายอย่างใจง่าย



อีกมุมหนึ่งที่อยากสัมผัส คนเย็นชากับเรื่องอย่างว่าจะเร้าใจเพียงใด 


เรื่องบนเตียงของคนที่รัก

ที่เขารักเพียงฝ่ายเดียว 




สำหรับอีกฝ่าย แค่สนองความใคร่..




ถึงจะรู้อย่างนั้นแต่ใจเจ้ากรรมกลับเต้นแรงอย่างไม่สำนึก 

เขากำลังถลำลึก ไม่เข็ดหลาบ ไม่ยอมรับความจริง




“อึก อา” 

ส่วนแข็งขืนถูกกดแทรกเข้ามาในช่องทางด้านหลัง

คริสไม่ได้เอ่ยห้ามหรือผลักไส



..เจ็บ..

เจ็บเท่าไหร่ก็ไม่เท่าหัวใจ




มือบางขยำเส้นผมคนบนร่างเพียงเล็กน้อยแล้วคลายมือออก อยากจะบรรเทาคลายความรู้สึกเจ็บของตัวเอง แต่ก็ไม่อยากให้อีกคนต้องเจ็บไปด้วย 



ใบหน้าหล่อคมซุกอยู่แถวซอกคอ เสียงหอบหายใจที่ทำให้ใจหวั่นไหวซ้ำแล้วซ้ำเล่า..
เหนื่อยจะปฏิเสธตัวเองอีกต่อไป


ได้แต่จินตนาการว่า..
ถ้านี่เกิดจากความรักจะมีความสุขแค่ไหนกัน




ปล่อยให้เป็นไปในสิ่งที่ไม่ถูกต้อง
โหยหาความรักที่ไม่มีจริง
แค่ความสัมพันธ์ฉาบฉวยที่คว้ามาได้
ทั้งรู้ว่าปลายทางมีแต่เจ็บเองคนเดียว





“อือ อ่าห์ อ๊ะ อ๊า”

“อย่าเกร็งสิ ผ่อนคลายหน่อย” 
มือข้างหนึ่งของสิงโตยกขึ้นสัมผัสลูบเส้นผมเขา




ความอ่อนโยนที่ทำให้ใจเต้น
ทั้งสุขและเจ็บปวดในคราวเดียวกัน




คริสกัดฟันแน่น ข่มใจเจ็บแปลบ กลิ่นน้ำหอมฟุ้งเตือนสติได้ดี
คนใจร้าย รู้ดีเขาก็ทำแบบนี้กับทุกคน

..เกลียดตัวเอง ที่อยากได้ความรู้สึกนี้เพียงคนเดียว
ความสัมพันธ์ทางกายกับคนที่ไม่ได้มาแม้แต่หัวใจ




“ซี้ดด อ่าห์” 


สบตามองคนสุขสมที่ใกล้จนลมหายใจรดกัน เย็นชาและเร่าร้อน ที่สำคัญ

..ไร้รัก..




ความรู้สึกหวานล้ำและขมยิ่งกว่าเหล้าชนิดไหน
เสพความสุขจอมปลอม ที่แลกมาด้วยความเจ็บปวด



ความสัมพันธ์ที่อยากได้มาครอบครอง แค่เวลาสั้นๆก็ไม่เป็นไร
ไม่เป็นไรหรอกนะ หัวใจ 

..แต่เขาก็รู้
การผูกมัดทางกาย ก็ไม่ใช่หนทางสู่ความรักอยู่ดี



.

.



แฮ่ก แฮ่ก

“อา อ๊า”

“อืมม”



แรงกระแทกกระทั้นในห้องเงียบงัน มีเพียงเสียงหอบหายใจ

ยิ่งตอกย้ำให้คริสรู้ เขาไม่ได้รู้สึกผิดเลยที่ทำแบบนี้ 

แค่เรื่องเดียวที่ผิด ..คือผิดที่ไปหลงรัก





“พี่สิงโต..”

เสียงแผ่วเบาเอ่ยเพ้อสรรพนามที่อีกฝ่ายไม่เคยให้เรียก




..ถ้าได้เป็นคนที่มีสิทธิ์นี้จะดีแค่ไหนนะ ถ้าคริสได้เป็นคนที่รัก

คนรัก




เผลอปล่อยให้น้ำตาไหลรินเงียบๆ
ไร้เสียงสะอื้น ไร้คำตัดพ้อฟูมฟาย
อีกฝ่ายไม่ได้ทำร้ายอะไรเขา
เขาต่างหากที่ทำร้ายตัวเอง

ยอมเอง..




แรงขยับกระแทกกระทั้น ได้แต่หอบหายใจ ครวญครางเรียกอีกฝ่าย ซึมซับทุกความรู้สึกกับน้ำตาที่ไหลออกมาไม่รู้ตัว

มันช่างเป็นความสุขที่ผสมไปด้วยความโศกเศร้า




ยอมเป็นดอกไม้ในแจกัน
ให้เขากระชากออกมาจากที่ของมัน วางไว้ในตำแหน่งมองเห็นได้ยามเดินผ่าน 
สวยงามในช่วงสั้นๆ

และสลายไป..




แต่จะโทษใครได้ นอกจากตัวเอง
ต้องโทษตัวเองที่เต็มใจ
..ยอมเจ็บปวดเพราะรัก

ก็เพราะ ‘รัก’ ทุกอย่างถึงเลวร้ายแบบนี้




“ฮืมม” เสียงครางต่ำของอีกฝ่าย สิงโตโน้มหน้าลงมาใกล้ แม้จะยังขยับส่งแรงจนร่างทั้งร่างสั่นไหวไปตามแรงกระแทก

คริสสบมองดวงตาคู่นั้นที่เต็มไปด้วยความปรารถนาไม่ต่างจากเขา



ไม่ใช่หรอก

รักไม่ได้ผิดอะไร ตัวเขาเองต่างหากที่ใช้มันผิดๆ





“พี่สิงโต อ๊า .. แรง แรงอีก อา”

“อะ อาา”



ยอมให้กลิ่นสบู่กับน้ำหอมอ่อนๆที่สายน้ำชะล้างออกไม่หมด ไปผสมปนเปกับกลิ่นน้ำหอมมากมายบนตัวใครอีกคน..



โง่ .. ไม่ต่างจากคนพวกนั้น

หรืออาจจะโง่กว่า เพราะแม้แต่สิ่งแลกเปลี่ยนอะไรก็ไม่ได้กลับมา 

ยอมอย่างไร้ค่า ปรารถนาในรัก





หยาดน้ำขาวขุ่นที่ถูกฉีดเข้าร่างกายจนไหลย้อนเปรอะเปื้อนเรียวขาขาว อีกฝ่ายชักแก่นกายออก หน้าท้องแกร่งเปื้อนไปด้วยคราบรักจากคนด้านใต้เช่นกัน 
แต่แทนที่จะล้มตัวลงนอนเมื่อเสร็จกิจ

มือแกร่งคู่นั้นจับเขาพลิกคว่ำลงกับเตียง ทาบทับลงมา เริ่มบทเพลงรักอีกครั้ง และอีกครั้ง



เสียงทุ้มหอบหายใจอยู่ข้างหูชวนวาบหวิว

“.. อ้าขาออกอีกนิดนะ”
“..อะ..อา..อ..”



มือบางจิกขยำผ้าปูที่นอนแน่นแทบขาดติดมือ

ทำได้เพียงส่งเสียงครางเครือตอบรับทุกความอยากระบายอารมณ์ของอีกฝ่าย



ไม่มีแม้ซักครั้งที่ทำให้คริสต้องรู้สึกผิด
ไม่มีเลยซักครั้งเดียว


ปล่อยให้ความรู้สึกชี้นำ
กลบบังความเจ็บปวด
อย่างน้อยก็ในตอนนี้






--- กลับไปอ่านต่อที่เด็กดีจ้า ---